De Vlaamsche Gids. Jaargang 4

[p. 69]

De stonde komt

Ik weet het en ik voel 't zo wel:
de stonde komt en nadert snel,
dat van dit heerlik groot geluk
niets blijven zal dan leed en druk:
dat, al dees jaren van genot
tot leugen worden, bedrog en spot,
en van ons kussen zonder tal
niets rest dan nasmaak, wrang als gal.

Ik weet het wel, ik voel 't zo wel:
de stonde komt en nadert snel,
dat gij, wat ééns u 't liefste was,
zult breken, breken, broos als glas;
dat gij, met onverschillige hand,
't neergooien zult in het wegezand,
en, lachend, met bei uw voeten kleen
voorttreden over de scherven heen...

Zo rukt zich op een najaarsdag
van 't hout, waar het te groeien plag,
volgroeid en van de zon gestoofd,
veel schoner noch, het eêlrijp ooft,
en weet niets meer van d'oude boom,
die straks ontbladerd, zijn droeve droom
voortdroomt, alleen, in wind en smoor, -
de boom, die heel zijn schat verloor.