Victory

[p. 55]

De drukkerij.

Het laatst van al bezochten ze de drukkerij.

Voor hun geest zweefde een visioen van een klein, duister lokaaltje met een paar mannen er in, die zwoegden naast een ouderwetsche drukpers. Maar ze vonden heel wat anders.

Een aantal groote, lichte, ineenloopende lokalen met tal van de meest moderne persen, waarop drukwerk vervaardigd werd, dat zelfs het hart van een verfijnden kenner kon verrukken. Ze zagen ze te voorschijn komen: blanke vellen papier met opschriften in twee- en driekleurendruk. Tal van boekjes en brochures werden hun getoond. Ook platen, waaronder er waren van groote schoonheid.

‘Victory!’ riep mevrouw Harders, toen ze plots een wonderschoone afbeelding zag.

‘Victory?’ vroeg meneer Van Dalen en er lag verbazing in zijn stem. ‘Hoe komt u aan dien naam? Het is het Blue Band-meisje. Overigens is ze naamloos.’

‘O, maar voor mij niet! Wij kènnen elkaar, nietwaar Victory?’

En toen - neen mevrouw Harders verbeeldde 't zich niet - toen vloog

[p. 56]

plots een lach als een lichtschijn over 't lieve kopje. Niemand zag dien glans, dan zij alleen. Tòch verbeelding dus!

‘Is die plaat hier ook gemaakt?’ vroeg meneer Harders.

‘Zeker, en deze ook, het Marva-meisje, het tienjarige zusje van mejuffrouw Blue Band. Dat kleine verkoopstertje in haar aardig Schotsch japonnetje kunt u tegenwoordig overal ontmoeten: in allerlei dag- en weekbladen, in duizend-en-een winkels, op aanplakborden en.... in uw brievenbus. Door de blauwe Schotsche verpakking kunt u de margarine gemakkelijk herkennen. Wel een aardige plaat, hé? De cliché's voor zulke afbeeldingen maken we zelf ook.’

‘Maar dan hebben jullie een van de best ingerichte drukkerijen van ons land!’

‘Dat hebben we ook!’ Kalm en overtuigd kwamen die woorden er uit, alsof het vanzelf sprak, dat bij al het uitstekende, dat zich binnen de muren der fabrieken bevond, ook dit gevoegd werd.

‘En dat alleen om reclame te maken?’

‘Daarvoor niet alleen. Voor een bedrijf als het onze is heel veel drukwerk noodig. Denk alleen maar eens aan de verpakkingen. Drie machines doen dag in dag uit niets anders dan de Blue-Bandverpakking

[p. 57]

drukken. En vergeet niet, dat onze boter over geheel Nederland en Indië wordt verspreid. Bovendien hebben we in bijna alle Europeesche landen zusterinrichtingen, waarvan sommige de fabrieken te Rotterdam overtreffen.’

‘Kolossaal, kolossaal,’ zei meneer Harders en z'n hoofd wiegde heen en weer.

‘Eén ding,’ zei mevrouw, ‘zou ik nu nog willen weten. Is margarine even voedzaam als natuurboter?’

‘Even voedzaam,’ antwoordde Van Dalen en z'n bevestiging was, wat den toon betrof, onaanvechtbaar. ‘Maar of ik dat zeg, dat geeft u niet veel....’

‘O, maar ik geloof u dadelijk.’

‘Dank u! Maar er zijn vele Thomassen, die moeten zien voor ze gelooven. Voor die lui hebben we een brochure samengesteld, waarin de voedzaamheid van margarine vergeleken wordt met die van natuurboter. Niet door òns, maar door wetenschappelijke menschen. Hier hebt u er een, dan kan u die thuis eens op uw gemak doorlezen.’

En hij stopte z'n gast een dun boekje in handen.^§)

§) Zie aanhangsel.