In memoriam Ria Albers (2)
Uit de toespraak van Hans van Velzen, voorzitter van de Vestdijkkring, bij de crematieplechtigheid van Ria Albers te Ede, 29 oktober 2009
Ria was inderdaad, zoals op haar rouwkaart staat, ‘inspirator van de Vestdijkkring’. Het begon met een oproep naar uitverkochte boeken, maar dat leidde al snel tot het oprichten van de Vestdijkkring waarin ze vanaf het begin een grote rol zou spelen. Want ze was veel meer dan de inspirator. Ze regelde van alles, verzorgde het secretariaat, beheerde het archief, beantwoordde brieven en gaf adviezen. En dat alles vanuit een grote betrokkenheid en ‘ter wille van een waardige nagedachtenis van de grote schrijver’ zoals ze in een interview in 1972 vertelde. De Vestdijkkring bestaat inmiddels 37 jaar en er zijn meer dan 110 Kronieken verschenen, waaraan Ria ook vaak weer een bijdrage leverde, inhoudelijk of met adviezen en praktische ondersteuning.
Eind jaren 80 trad ze tijdelijk terug. Maar toen het er echt op aankwam en zowel de Kring als de Kroniek dreigden te verdwijnen namen een paar Vestdijkianen, waaronder natuurlijk Ria, het initiatief om dit niet te laten gebeuren. Daarna herrezen zowel de Kring als de Kroniek als een Feniks uit de as en bloeien ze weer als vanouds. Feitelijk heeft ze dus twee keer aan de wieg gestaan en het is dus volkomen terecht dat ze benoemd is tot erelid van de Kring.
Ik heb haar, in mijn rol als voorzitter van de Vestdijkkring, de laatste periode mogen meemaken en wat me altijd weer trof was haar grote kennis en haar onverminderde enthousiasme. Wat kon ze blij zijn met een
mooie kroniek, de verschijning van de biografie of een brievenuitgave. Ze wist ook altijd overal ingangen te bedenken voor wie een bijdrage kon leveren aan een bijeenkomst of wie een artikel moest schrijven voor de Kroniek. Wat jammer dat ze het symposium van aanstaande zaterdag over
De toekomst der Religie niet meer kan meemaken want ook daarover had ze nog meegedacht en natuurlijk wist ze nog allerlei bijzonderheden van het vorige symposium over dit onderwerp in 1980.
Ze was kortom de welbekende stille kracht waar veel verenigingen op draaien. We zullen haar missen en niet alleen om wat ze deed maar ook en vooral om wie ze was. Ze zal, ook al is ze voortaan afwezig, voor altijd verbonden blijven aan onze Kring.
Auteursrechtelijk beschermd