Dankwoord Anton Wachterprijswinnaar
Arjan Visser
Arjan Visser, winnaar van de Anton Wachterprijs
Ik leerde Anton Wachter in 1988 pas een beetje kennen. Ik werkte voor de huis-aan-huis bladen van het Utrechts Nieuwsblad. Een collega meldde mij dat mevrouw Vestdijk bij hem in de buurt woonde en ik besloot haar eens op te zoeken voor een interview. Ik herinner me dat we uren hebben gekletst - en later nog veel meer uren - dat ik haar kinderen ontmoette, de werkkamer van Simon Vestdijk heb gezien en de complete Anton Wachterreeks van haar heb meegekregen. Volgens mij zijn we dat hele interview uiteindelijk vergeten. Ik ben keurig opgevoed, ik zal haar vast eens hebben bedankt voor die gulle gift, maar dit lijkt me een uitgelezen moment om dat nog eens te doen. Voorts wil ik het bestuur van het Centraal Comité 1945, het bestuur van de Vestdijkkring en de jury hartelijk danken voor deze prachtige prijs. Ik ben zeer vereerd. Ik weet zeker dat Martin van Amerongen dit moment in gedachten had toen hij tegen me zei dat ik veel succes zou hebben met mijn boek. Ik wil de mensen van Augustus, Tilly, Laurens, Marjet, Ruth en al die anderen bedanken voor hun goede werken. Ik wil Liddie Austin, mijn allerliefste, bedanken voor haar onvoorwaardelijke steun. Ik wil de doktoren Heinemeijer en Reinierse, hier aanwezig, bedanken voor hun vriendschap en het uitlenen van hun mooie namen; maar ik wil vooral mijn kinderen Jet, Cato en Sal bedanken voor hun engelengeduld. Nadat ik naast de AKO-literatuurprijs had gegrepen zei ik tegen jullie dat meedoen belangrijker was dan winnen. Aan het einde van die lange, tenenkrommende middag bij de uitreiking van de Debutantenprijs te Dordrecht heb ik waarschijnlijk iets gemompeld in de trant van: als je maar gezond bent. En nu kan ik zeggen dat drie keer scheepsrecht is. Kijk, dit is nou de Anton Wachterprijs en papa heeft hem gewonnen.
Anton Wachterprijs
Auteursrechtelijk beschermd