Ina Damman-prijsuitreiking, 1 maart 2003
Toespraak Hans van Velzen, voorzitter Vestdijkkring
Allereerst leden van de jury: hartelijk dank voor uw vele voorbereidende werkzaamheden. Zonder U was de uitreiking van de prijs niet mogelijk en uw kwaliteiten staan ook deze keer weer borg voor een prijswinnaar die de prijs ten volle verdient.
Het is de tweede keer dat de prijs wordt uitgereikt. De eerste winnaar was Fenny Brandsma voor haar doctoraalscriptie over Het glinsterend pantser en met name de rol die psoriasis daarin speelt. Maar het is vandaag de eerste keer dat de winnaars van de Anton Wachterprijs en van de Ina Dammanprijs gezamenlijk aanwezig zijn. Dat had vorige keer natuurlijk te maken met de geheimzinnigheid rond de persoon van Marek van der Jagt, maar ik vond het toch ook bijna iets symbolisch hebben. Anton en Ine waren er immers niet samen. Wel op papier, maar niet in het echt en vandaag hebben we dus een echte primeur.
Hans van Velzen (links) en Philip Saba (foto KM)
De Ina Dammanprijs is de opvolger van de Vestdijk-scriptieprijs en heeft als doelstelling de aandacht voor persoon en werk Simon Vestdijk levend te houden. Het is een soort kweekvijver voor de Vestdijkstudie en vormt daarmee een perfecte aanvulling op de Anton Wachterprijs.
De jury ontving liefst zeven inzendingen en zoals U gehoord heeft van de juryvoorzitter was de kwaliteit hoog. Het is dan ook met veel genoegen dat ik de prijs, bestaande uit een beeldje van Ina Damman en een geldbedrag, overhandig aan de winnaar Philip Saba voor zijn afstudeerscriptie: ‘Meneer Vissers Hellevaart, Een onderzoek naar de seksuele ontwikkeling van Willem Visser’.
Het is natuurlijk fantastisch om die prijs hier in Harlingen uit te mogen reiken: als we naar buiten lopen staan we ongeveer in het decor van dit boek en deze prijs zal de belangstelling ervoor ongetwijfeld weer doen toenemen. Hartelijk gefeliciteerd ermee en nog veel succes in uw werkt toegewenst.
Auteursrechtelijk beschermd