AntonWachter-prijsuitreiking, 1 maart 2003
Toespraak Chr. Arlman, burgemeester Harlingen
Wat een spanning. Eindelijk is het zover. Het gaat nu gebeuren. Reeds meerdere malen is mij verteld dat er in het bestuurlijke leven van de burgemeester van Harlingen twee hoogtepunten zijn. Ten eerste: het zetten van de stempel op de kaart van de eerste wedstrijdrijder die Harlingen passeert tijdens de Elfstedentocht. En ten tweede: de uitreiking van de Anton Wachterprijs. Het eerste wordt van het jaar weer niks, dus is de uitreiking van de Anton Wachterprijs voor mij van groot belang. Vandaar die spanning. En daarmee is voor wat mijn bijdrage aan deze middag betreft de spanning eraf, want u
Burgemeester Chr. Arlman en Ilja Leonard Pfeijffer (foto KM)
verwacht van mij dat ik aangeef dat de tweejaarlijkse uitreiking van de Anton Wachterprijs voor Harlingen van grote waarde is en dat Harlingen er trots op is ook op deze wijze op de kaart te staan.
Dames en heren, ik zal u niet teleurstellen voor wat betreft deze verwachting: de schrijver Simon Vestdijk en de Anton Wachterprijs zijn van grote waarde voor de promotie van deze stad en zet die prachtige stad nog eens extra op de kaart. Maar alle gekheid op een stokje: het klopt helemaal wat ik stel. Met name in het Vestdijkjaar is het bewijs daarvoor duidelijk geleverd. Wij zijn er het Centraal Comité 1945 en vele anderen die ruim vier jaar terug daaraan een prima bijdrage hebben geleverd, nog steeds erkentelijk voor. Vooral tijdens het zomerseizoen wandelen zeer vele mensen aan de hand van de routebeschrijving met Simon Vestdijk door Harlingen of beter gezegd Lahringen.
Toch is niet iedereen in Harlingen enthousiast over Vestdijk. Er bestaan ook gemengde gevoelens. Die zullen ongetwijfeld te maken hebben met zijn kritiek in de Anton Wachterromans op personen in Harlingen. Eigenlijk opmerkelijk, want Harlingers zijn zelf ook nogal indringend kritisch. Maar Anton Wachter is onomstreden. Die hoort er helemaal bij. Elke dag zie je hem met een trouwe club Ouwe Seunen in de Voorstraat staan, terwijl alle wereldproblemen die zich binnen de grenzen van Harlingen afspelen, worden besproken. Er wil wel eens een Ouwe Seun een dag missen, maar Anton niet.
Dames en heren, het is u duidelijk, het gemeentebestuur werkt graag mee aan de Anton Wachterprijs, vooral omdat met deze prijs debuterende schrijvers worden aangemoedigd. Het is voor mij een eer aan Ilja Leonard Pfeijffer de Anton Wachterprijs uit te reiken voor zijn roman Rupert, een bekentenis.
Auteursrechtelijk beschermd