Vestdijkkroniek. Jaargang 2003

[p. 3]

Welkom
Hans van Velzen
Toespraak bij de uitreiking van de dertiende Anton Wachterprijs en de tweede Ina Dammanprijs op 1 maart 2003 te Harlingen. Bij deze gelegenheid overhandigde hij Vestdijkkroniek nummer 100 ceremonieel aan Martin Ros.

[p. 4]

Hans van Velzen (foto KM)

Namens het bestuur van de Vestdijkkring heet ik U van harte welkom bij deze feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van het uitreiken van de dertiende Anton Wachterprijs en de tweede Ina Dammanprijs. Het doet mij groot genoegen dat U na het verzetten van de bijeenkomst in oktober toch allemaal weer de gelegenheid hebt gevonden om hier vandaag te zijn.

Ik stel mij graag ook nog even aan U voor. Sinds ruim een jaar ben ik de voorzitter van de Vestdijkkring en dat doe ik met veel genoegen. Ik ben al heel lang zeer betrokken bij het werk van Vestdijk en er op de bijna klassieke manier via het lezen van Terug tot Ina Damman mee in aanraking gekomen. De echte doorbraak in mijn belangstelling kwam na het lezen van een prachtig essay van Maarten 't Hart over zijn bewondering voor het werk van Vestdijk en daarna ben ik er echt aan verslingerd geraakt. In mijn dagelijks werk als directeur van de Openbare Bibliotheek Amsterdam stimuleer ik zoveel mogelijk het in stand houden van de belangstelling voor het werk en leven van onze grote schrijvers. Op die manier kwam ik ook organisatorisch in aanraking met de Vestdijkkring omdat de jaarbijeenkomst in de bibliotheek georganiseerd werd. Na het plotselinge en natuurlijk veel te vroege overlijden van Hans Visser ben ik door het bestuur gevraagd om zijn functie over te nemen en dat heb ik na enige aarzeling gedaan want ik ben mij er zeer van bewust dat zijn grote verdiensten en inspanningen voor de Kring nauwelijks te evenaren zijn en daar wil ik hem hier graag nog eens voor roemen.

De bijeenkomst van vanmiddag symboliseert voor mij het blijvend belang van het werk en de persoon van Simon Vestdijk, de grootste literator van de vorige eeuw en nog altijd inspiratiebron voor velen.

Zo kwam ik de afgelopen weken zijn naam in vele stukken en interviews tegen, bijvoorbeeld in een interview met Allard Schröder, de schrijver van het bekroonde boek De Hydrograaf, die zich schatplichtig aan Vestdijk noemde. Maar ook in een boekje over de komende boekenweek met het gedicht: ‘De uiterste seconde’. Afgelopen zaterdag stonden we met de Vestdijkkring op een antiquarische beurs in Antwerpen, de schrijver Wim Hazeu is druk bezig met de biografie, in de boekenweek verschijnt HP/De Tijd met een boekenweekspecial met aandacht voor diverse literaire genootschappen waaronder de Vestdijkkring en in november is er een symposium over de zieke mens in de romanliteratuur met uiteraard veel aandacht voor dit thema in het werk van Vestdijk.

Kortom, zijn werk en persoon staan nog volop in de aandacht en het programma van vanmiddag is daar weer een voorbeeld van. Ik hoop dat het ook bijdraagt tot het weer op bredere schaal beschikbaar komen van het werk van Vestdijk want bij alle genoemde positieve ontwikkelingen is dat een aspect wat nog wel de nodige aandacht verdient. In de boekhandels zijn nauwelijks titels te verkrijgen en in 1998 is voor het laatst een boek van Vestdijk herdrukt. [September 2003: op dit moment zijn de acht Anton Wachterromans in twee fraai verzorgde delen in cassette te vinden in de boekhandel. Red.]. Wij zullen ons als Vestdijkkring blijven

[p. 5]

inspannen om zijn werk in voldoende mate beschikbaar te houden want dat is toch de manier om ermee in aanraking te komen.

Dames en Heren, ik vraag nu uw aandacht voor een speciaal moment. Het overhandigen van nummer 100 van de Vestdijkkroniek. Het verschijnen van nummer 100 is om diverse redenen bijzonder.

In de eerste plaats omdat het bij ons weten nog niet is voorgekomen dat er van een tijdschrift dat aan het werk van één auteur is gewijd liefst 100 nummers zijn verschenen. Om een vergelijking te trekken, van het tijdschrift Godfried, dat gewijd is aan het leven en werk van Godfried Bomans en dat even lang bestaat als de Vestdijkkroniek, is onlangs nummer 50 verschenen.

In de tweede plaats omdat de Kroniek erin geslaagd is om al die jaren een constante en hoge kwaliteit te bieden. Zo is er door diverse literatoren aandacht geschonken aan vrijwel alle aspecten van het werk, is er veel aandacht geweest voor biografische en bibliografische zaken en ook zijn er veel bijzondere themanummers verschenen. Ik noem U daarvan:

-	Vestdijk en de muziek / Vestdijk als dichter / Vestdijk als vertaler
-	Vestdijk en de astrologie, de filosofie, de religie
-	Anton Wachter / Forum / St. Michiels Gestel

In de derde plaats omdat de Kroniek na 89 nummers gestopt leek te zijn, waarna een drietal jaarboeken is verschenen, maar daarna met nummer 90 een nieuwe start heeft gemaakt. En zie: we zijn bij nummer 100 uitgekomen. Een werkelijk prachtig nummer, zowel qua inhoud als vormgeving en ik kan U verzekeren dat er voor de komende nummers al weer ideeën in overvloed zijn.

Aan wie dit nummer uit te reiken, zo was de vraag. Velen hebben zich immers de afgelopen jaren zeer ingespannen om dit resultaat te bereiken. Van bestuur tot redactie, van vormgevers tot drukkers en van vaste medewerkers tot incidentele schrijvers. Eén naam sprong er echter voor ons toch uit en dat is Martin Ros, redacteur van de Kroniek van de nummers 24 t/m 69 en daarmee een groot aantal kronieken en meer dan tien jaren overbruggend. Maar Martin Ros is ook de man van de Vestdijkbibliotheek, een aantal zeer gedegen studies naar bijzondere aspecten van het werk van Vestdijk en natuurlijk de man die als geen ander in staat is tot bewondering en enthousiasmering. Wie wil niet direct naar de boekhandel lopen als hij op zaterdag met veel enthousiasme een werk heeft aangekondigd en wij prijzen ons zeer gelukkig dat hij dat enthousiasme vele jaren actief voor de Kroniek heeft ingezet. Ik overhandig daarom dit nummer met veel genoegen aan Martin Ros en dank met hem alle anderen die de afgelopen jaren een ‘actieve bijdrage hebben geleverd.

Stichting ‘Centraal Comité 1945’ Harlingen