[Nummer 67: Drie vrienden]
Ten geleide
Precies een halve eeuw is voorbij gegaan sinds drie der grootsten aan onze literatuur ontvielen: de vervoerende dichter en dictatoriale criticus: H. Marsman; de ‘écrivain de combat’ bij uitstek, de aristocratische, paganistische, non-conformistische frondeur: E. du Perron; de democratische sceptische denker, met een nimmer opgelost christelijk residu: Menno ter Braak.
Op deze voor ons gevoel wat overspannen wijze leidde de criticus W.L.M.E. van Leeuwen in 1963 de herdruk van zijn boekje Drie vrienden in - hij schreef dan ook eigenlijk ‘meer dan twintig jaar geleden’; de rest is letterlijk geciteerd. Het waren niet alleen zijn vrienden aan wie hij ‘studies en herinneringen’ had gewijd: het drietal had ook, zij het in verschillende mate van intimiteit, in de jaren dertig vriendschapsbanden met Simon Vestdijk.
Aan een drietal specialisten: P.F. Schmitz, Max Nord en Jaap Goedegebuure heeft de redactie gevraagd voor dit speciale nummer van de Kroniek uiteen te zetten in welke relatie de door hen bestudeerde auteurs nu precies tot Vestdijk en diens werk hebben gestaan. R. Henrard schreef bij wijze van inleiding een beschouwing over de allerminst eenduidige positie van Vestdijk tegenover het tijdschrift Forum. In een ‘Bijlage’ zijn enkele tekstfragmenten van Ter Braak, Du Perron en Marsman bijeen gebracht, waarin op meer algemene wijze het werk van Vestdijk ter sprake wordt gebracht.
De redactie
Auteursrechtelijk beschermd