Vestdijkkroniek. Jaargang 1984

[p. 71]

Jan J. van Herpen
Vestdijk wijst de weg naar zijn woning

In het Archief Dr. P.H. Ritter Jr. in de Utrechtse Universiteitsbibliotheek bevindt zich een kostelijke brief van Vestdijk:

Doorn 27 - '52 (Aan te nemen is 27 juli 1952)

Zeer Geachte Heer Ritter,

Het zal mij een genoegen zijn u Donderdag tegen vieren tot vijf uur te ontvangen. De Torenlaan is een eenigszins ‘cryptische’ laan, met dien verstande, dat tal van Doornaars u de weg niet zouden kunnen wijzen. Ik zal mijn iténéraire dus zoo uitvoerig mogelijk formuleeren.

Het best gaat u met de bus uit Utrecht, aan het beginstation bij het Spoorwegstation. Er zijn daar bussen voor Doorn alleen, voor Rhenen, voor Arnhem. Allen zijn zij bruikbaar. (In de marge bijgeschreven: Tenzij u zelf een betere halte weet). Neemt u er een van ongeveer kwart voor drieën. Het is dan mogelijk, dat u wat eerder in Doorn bent, maar dan kunt u ook gerust wat eerder bij mij komen. (Doorgestreept: Vraagt u, of u in Zeist overstappen moet, zulks voor het geval, dat u een bus naar Amersfoort neemt, óok een mogelijkheid).

In Doorn stapt u uit aan het eindpunt (Postkantoor), en u probeert dan de Oude Woudenbergsche weg te bereiken. Er zijn korte, doch eenigszins raadselachtige wegen; voor u is het beste de breedste wegen te volgen. (Doorgestreept: ook al omdat u daar iedereen vragen kunt.) Mijn beschrijving luidt als volgt. Ter hoogte van het postkantoor steekt u over (de bus doet dit vaak uit zichzelf), en volgt de Straatweg, (doorgestreept: eerst) voorbij de Boekwinkel Ruitenbeek. (Doorgestreept: vervolgens langs) Daar stuit u op een vrij breede zijstraat, de Amersfoortsche weg. Die kunt u ingaan, maar er zijn nadeelen. Het wordt daar zoo ingewikkeld, dat de beschrijving beter aan de hand van Bordewijk zou kunnen worden toevertrouwd. Bovendien vind ik het er apert gevaarlijk, niet alleen voor lieden boven de vijftig, maar voor iedereen. Dit gevaar blijft duren tot aan de Oude Woudenbergsche weg, en bovendien zult u daar ongetwijfeld uitgeleverd zijn aan informateurs, met al hun omslachtigheid, onopgevoedheid, terminologische onkunde, etc. Neen, u vólgt gewoon de Straatweg, langs een viersprong, die, gevaar-

[p. 72]

lijk als iedere viersprong, althans het voordeel heeft kort te duren. Vooral links houden, want daar heeft u een behoorlijk fietspad, dat men als voetganger nog altijd schijnt te mogen gebruiken. (In de marge bijgeschreven: Er is hier ruimte genoeg, ook als het fietspad voor winkeltjes even ophouden zou). De Straatweg heet hier meen ik Leersumsche straat of zoo. U loopt door, steeds links houdend, totdat u aan een zijweg of -laan komt, links af. Dit is de genoemde Oude Woudenbergsche laan, die er wat ongevaarlijker uitziet, doch waar ook de wet der prairiën geldt. U loopt door tot u stuit, waarbij u een iets breedere weg (doorgestreept: oversteekt) heeft overgestoken: cave verkeer van beide kanten, dat ik persoonlijk onaangenamer vindt dan dat op de Munt in Amsterdam. Ná deze weg wordt de Oude Woudenburger idyllischer; u wandelt tusschen boomen; tenslotte stuit u op een villa, en daar slaat u links af, en u bevindt zich op de Parklaan. Er is daar altijd wel iemand om te vragen. Vraagt u vooral niet méér, want om de Torenlaan te bereiken zou u ook rechts kunnen afslaan, en er zijn natuurlijk zoo dicht in mijn buurt wel eens lieden die met hun eigen situatie (toegevoegd: niet) op de hoogte zijn. U loopt de Parklaan op gelijk met de nummering, en al spoedig maakt deze laan een zwenking naar rechts. Dit is het groote moment. Ik zal er nog een teekeningetje bij zetten, want wat er nu gaat gebeuren is, meen ik, de oorzaak, dat de meeste Doornaars de Torenlaan niet kennen. De Parklaan maakt zijn draai en na die gemaakt te hebben blijft zij Parklaan. Ergens moet u een hoekpunt construeeren, en op dat hoekpunt staat een aardige villa, waarvan het grastuintje naar u toegekeerd is. Deze villa nu bevindt zich eveneens op de hoek van de Torenlaan! De Torenlaan is dus een zijlaan van de (doorgestreept: Toren) Parklaan zéér spoedig nadat (doorgestreept: de Toren zijn) de Parklaan haar zwenking heeft volbracht. U slaat dan de Torenlaan in, en het eerste huis aan de rechterkant (onmiddellijk volgend dus op het huis op de hoek met het aardige grasveldje) is het mijne. De Torenlaan stijgt hier even, maar dat duurt maar heel kort. Onder deze brief vindt u nog een situatieteekening. (Toegevoegd: op apart vel).

Ik hoop, dat u mij deze burlesk uitvoerige beschrijving niet euvel duidt, maar we hebben al zooveel narigheid gehad met bezoekers, die na inlichtingen een half uur omliepen, prooi van de Doornaars als zij waren geworden, dat ik het niet korter durf. (Doorgestreept: te probeeren.)

Zonder tegenbericht reken ik Donderdag op u.

Met vriendelijke groeten, hoogachtend,

S. Vestdijk

[p. 73]

Mevrouw A.C.M. Vestdijk-van der Hoeven schreef mij op 14 december 1983: ‘Mijn man vertelde mij dat Ritter ondanks deze beschrijving meer dan een uur in deze buurt had rondgezworven voor hij eindelijk ons huis vond!’