Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 106. Herman en Kaatje.

Wijze: O Medusa enz.

Herman, een der braafste jongens,

Die een uitgestrekte stad

Van ons vaderland bij 't duizend

Onder d' ambachtslieden had,

Minde Kaatje, braver meisje }bis.

Was er niet in buurt of straat, }bis.

En als dienstmeid was zij schooner }bis.

Dan veel juffers van gelaat. }bis.

Minlijk lachte zij van boven,

Uit het venster Herman aan,

Die van liefde als verzonken,

Roerloos voor de maagd bleef staan;

Nimmer was zij zoo bekoorlijk, }bis.

Noch lieftallig in zijn oog, }bis.

Dan toen zij aan 't zoldervenster }bis.

Op hem neêrzag van omhoog, }bis.

Schitt'rend als granaten steenen

Blonk haar donker oog op hem,

En meer zoet dan snaar en orgel

Klonk haar zachte lieve stem,

Zalig waren hem die stonden, }bis.

Maar nog zaliger voor haar, }bis.

Haast genaakt de maand der liefde }bis.

En zij beiden zijn een paar. }bis.

[p. 97]

 

Ach, een hardsteen valt van boven

 

Op zijn hoofd, zij valt hem na,

 

Herman ligt er door verpletterd,

 

Boven Herman schoone Ka.

 

Naast elkanderen begraven. }bis.

 

Groeijen rozen op hun graf; }bis.

 

Al wie mint plukt daar het onkruid, }bis.

 

Niemand ooit de bloemen af. }bis.

 

 

 

Ob. K.