Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 92. De Arme Minnezanger.

Rusteloos over de bergen heen

Vlugtte een knaap voor 't minnewicht,

Maar hem volgende op zijn schreên,

Dreef 't in zijn boezem den scherpen schicht,

En liet, met schelmachtig welbehagen,
Zich over de bergen wiegen en dragen. bis.

Toen hij zijne citer verbrak,

Wanend, dat de schelmsche guit

In de citer verholen stak,

Lachte de dart'le Cupido luid;

En, als hij 't speeltuig op nieuw zocht te dwingen,
Deed hem de deugniet van hem weder zingen. bis.

[p. 87]

 

Eind'lijk, als hij weêr huiswaarts kwam,

 

Klopte hij aan, en 't klonk: ‘kom in!’

 

Toen hij de heldere stem vernam,

 

Dacht hij minst aan de looze min:

 

Maar toen hijl zag door de scheemrende reten

 

Was reeds het wicht aan zijn haardsteê gezeten. bis.

 

 

 

A. von Kotzebue.