Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 84. De lof van den Admiraal de Ruiter.

Wijze: Een roemrijk Keizer gaf weleer; of: Jadis un cèlèbre Empereur.

Ja held de Ruiter! U zij d' eer;

Steeds zullen wij Uw' glorie staven!

Hoe dwing'landij den Staat verneêr,

Nog leeft G' in 't hart van Noerlands braven.

Eer zij het vrije heldenstaal

Van Neêrlands grootsten Admiraal!

Wie vocht zoo stout voor Neêrlands vlag?

Wie stelde 't vreemd geweld zóó palen?

Wie steunde forscher 's Lands gezag

Als Gij, door 't roemrijkst zegepralen?

Eer zij enz.

[p. 78]

 

Zag m' aan de Barbarijsche kust

 

Onze eer gehoond, door d' Algerijnen;

 

Dit ontuig, steeds op roof belust,

 

Moest ijlings, door Uw vuist, verdwijnen.

 

Eer zij enz.

 

 

 

Niet straff'loos zond de trotsche Brit

 

U. Blake en Albemarle tegen:

 

Beiden op uwen roem verhit,

 

Wist Gij dra van de zee te vegen.

 

Eer zij enz.

 

 

 

Ook in het driedaagsch zeegevecht,

 

Met 's vijands overmagt van schepen,

 

Zag Eng'land, ras, het pleit beslecht,

 

En zich, verwonnen, binnenslepen.

 

Eer zij enz.

 

Hoe dond'rend klonk uw scheepskartouw

 

In 't dreigend Chattam en Rochester!

 

Men wist naauw' waar men vlugten zou,

 

Voor Hollands fieren Roembevester.

 

Eer zij enz.

 

 

 

Trouw ondersteund door Trowp en Witt'

 

Evertsz, van Nes en Wassenaren,

 

Mogt Gij, trots Franschman, Turk en Brit

 

Met Bezems op Uw' masten varen.

 

Eer zii enz.

 

 

 

Schoon blinkt Uw lof in 't eermetaal,

 

In ridderorden, gouden keten

 

En rijk gevest op 't heldenstaal....

 

Maar wie kon ooit Uw grootheid meten!

 

Eer zij enz.

 

 

 

Zoo lang dan nog een' heldenziel, -

 

Ondanks den droeven loop der dingen,

 

Den Landgenoot te beurte viel,

 

Zal men, verrukt, Uw grootheid zingen.

 

Eer zij enz.