Verzameling van gezelschaps-liederen

N^o. 40. Rust.

Straalt d' in 't west, gezonken dag

Ons het afscheid tegen;

Spelt zijn gloeijende avondlach

't Rustend aardrijk zegen;

Wenkt ons weer de stille nacht,
Wel hem die zijn' pligt volbragt.

Heil den man, die vrouw en kroost

't Eerlijk dagloon gaarde;

Weeûw en wees ten steun en troost

Schat noch rijkdom spaarde,

Wie zich 't weldoen is bewust,
Schenkt de nacht eon zoete rust.
Hooger heil de brave vrouw,

Die, zoo stil en blijde,

Heel den dag haar zorg en trouw

Man en kinders wijdde.

Wie van zulk een' arbeid rust
Wordt het zoetste in slaap gekust.

Heil vooral dat speelziek kroost,

Dat teen zorgen martlen;

Dat om schuld noch onschuld bloost

Onder 't stoorloos dartlen.

Kindren van geen kwaad bewnst
Schenkt de nacht de zoetste rust.

[p. 42]

 

Vrinden! wilt gij dag en nacht

 

De eigen zielrust smaken?

 

Blijft, waar 't misdrijf lokt en lacht,

 

Voor uw onschuld waken.

 

Wie het misdrijf kent en vliedt

 

Faalt de rust des hemels niet.