Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

[p. 76]

Aan het Loffelyk Exercitie Genootschap te Amsterdam
Bloeïende onder de Spreuk: tot nu der Schuttery. enz.

EEdele Zielen! Vryheids Zoonen!
die, aan 't wimpelvoerend Y,
Zich zo eensgezind vertoonen,
Tot het nut der Schuttery:
Braaven! schrik der Aterlingen!
Gun, daar ik my zie omringen
door uw fiere Heldenstoet,
dat ik, by het vrolyk zingen,
U, als myne Broederen, groet.

'k Roemde als nu, sints lang, uw poogen

'k Zag uw eedle bezigheid,
Steeds met vryheidminnende oogen,
Als ik herwaards werd geleid:
Nu mag ik me uw broeder noemen;
My met uwe keuz' beroemen.
'k Reik myn hand - en schenk myn hart,
'k Zal met u de Heerschzugt doemen,
Daar ik nood - en dood zelfs tart'.

Eendracht, die der Maatschappyen

Door haar invloed houd in stand;
Die de snoode Twistharpyen,
Met heur' aanhang steeds verband,
Blyf by ons haar zetel stichten:
Zy bekroon' 't geen wy verrichten:
Zy versterke ons meêr en meêr,
In 't betrachten onzer plichten,
Tot 's Genootschaps roem en eer.

Vryheid uit haar boei te slaaken,

Schoon de heerschzugt ons verächt,
Blyf het doel daar wy naar haaken,

[p. 77]

 

So word onzen plicht volbragt.

 

Hebben wy voor haar belangen,

 

't Blinkend Staal op zy' gehangen, -

 

Dragen wy, voor haar 't Musket. -

 

Nimmer moet ons vrees bevangen

 

Als den dwang zyn moorddolk wet.

 

Neen! myn Broedren! lafäarts zwichten

 

Als 't Geweld zyn arm verheft,

 

En met zyn gesleepen schichten

 

't Vryheidminnend harte treft: -

 

Doch rechtschaape en eedle Helden,

 

Die zich in de spitse stelden,

 

Lieve Vryheid ten gevall',

 

Doen, in nood en dood, zichgelden,

 

Staan altoos vol yvrig pal.

 

Dat wy dan, verëend van zinnen,

 

Voor 't belang van Amstels - Vest,

 

de eedle Vryheid steeds beminnen, -

 

Tweedragt haaten als de Pest.

 

dan, wat ons mooge overkoomen!

 

Staat ons List noch dwang te schroomen:

 

dan noemt ons de God van 't Y,

 

Wen hy Feest houdt op zyn stroomen:

 

De eer van amstels schuttery!