Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

Zang voor het Utrechtsche Genootschap der Jonge lingen,
Onder de Zinspreuk: Batoos Kroost.

Op de Wyze: Ik ben maar een Herderinna.

Wy noch eerst maar Jongelingen,

Van het Vryheid minnend' Sticht

Wy zyn wars van het slaafsche dwingen,

Wy volvoeren onzen plicht;

[p. 78]

 

Voor zyn Recht in tyds te waaken,

 

Voert de Vryheid op den throon;

 

Laat ons dan de Dwing'lands wraaken,

 

Vryheid spreid haar' glans ten toon,

 

Wy veragten onverlaaten,

 

Monsters van de blanke deugd?

 

Vloeken reeds Aristocraaten

 

Van de Vaderlandsche jeugd.

 

Dag aan dag moet men vermêeren

 

Met de Vryheid voor te staan,

 

En de Volkstem altoos eeren,

 

Schoon men haar te grond doet gaan.

 

Wy verheugde, Batoos Zoonen!

 

Van het Kroost der vryën Stoet,

 

By ons wil de Vryheid woonen!

 

Voor haar offren wy ons bloed.

 

Jong en Wulps en onërvaaren

 

Wat voor ons ten besten zy,

 

Dryven wy op Neêrlands baaren,

 

Altoos vergenoegd en bly.

 

Maar koomt iemand ons verstooren

 

In deez' Stichtsche Vryheids Stad,

 

Om ons eed'le Stem te smooren,

 

Vryheids lieve Bakermat;

 

Dan zal 't fellen der Geweeren,

 

Van dit Vrye Stichtsche Kroost

 

Haar doen tot haar Plichten keeren

 

Als de slegtste Zugten loost.

 

Vryheid doet ons alle leeven,

 

Voor haar heeft men alles veil

 

Dwingelanden zullen sneeven,

 

Dit is 't Volk haar grootste heil,

 

Sneeven wy dan alle t'zaamen,

 

Met den Sabel in den vuist:

 

Wat den Dwingland mogt beraamen,

 

Dat zyn listen word vergruist.