Het vermakelyke vrouwen-tuyntje

[p. 26]

Een Nieuw Lied van de Zeeman.

WAt leyd een Zeeman al verdriet,
Als hy vaard naar vreemde Lande;
Maar op zyn reis en agt hy niet,
Als hy maar komt te Lande,
Dan is zyn reise met 'er spoed,
By myn alderliefste zoet,
Hy bragt haar mede veel geld en goed.

Ik had een Meisje teer bemind,

Zeer figelant van leden,
Met twee B[r]uin Oogjes als een git;
Haar leden, ziet wel beneden,
Niet te kort of niet te lang,
Figelant is zy van gang;
Daar is geen schoonder in heel het Land.

Maar toen nam ik myn afscheid

Van haar dien zoeten Engel,
Ik heb haar adieu gezeid
Met traanen vol van mengel,
Wat gaf zy my toen te pand,
Het was op trouw haar rechterhand.
Ik gaf haar een zoentje ik trok van kant.

Als ik myn Reis nu had volbragt

Op de Zee met duizend stroomen
Van haar gedroomt zoo menigen nagt:
Ik ben weer t'huis gekomen
Van myn reis met 'er spoet
Al naar myn Alderliefste zoet,
'k bragt haar mede veel Zits en Goed.

Ik daar toen hoorde als dat myn bruit

Een ander had uitverkooren,

[p. 27]

 

Myn hert dat berst ik roep overluit

 

Ach was ik nooit geboren:

 

Ik zey wel myn lieve Saar

 

Gaat gy by een ander zwaar

 

Verlaat gy zoo trouw Minnaar.

 

Wel Lief was uw getrouwigheid

 

Dan my zoo gouw vergeeten,

 

Doen ik uw aannam voor meid,

 

Met bidden en met smeeken,

 

Lief wie heeft uw zoo verdooft

 

Dat gy klapperny gelooft;

 

Uw Maagdebloeme die is gerooft.

 

Ach Lief gy Slachter de Moriaan,

 

Gy draait met alle winden,

 

Veel van beloven weinig van doen,

 

Gelyk ik ondervinden

 

Liefste beklaagt uw eigen schand,

 

Blust nu vry uw minnebrand,

 

Want uw Fortuin is nu van kant.

 

Nu wil ik dan voor myn afscheid

 

Myn jonk hert gaan vertroosten

 

Al met een frisschen Roemer Wyn,

 

Vaaren dan weer naar het Oosten,

 

Daar leef ik buiten zorg of pyn,

 

Adieu gescheiden Lief van myn,

 

Ik hoop God zal uw Leidsman zyn.