De vermakelyke rarekiekkas-kyker



[pagina 23]
Een Nieuw Lied.
Op eene Aangename Wys. 1. Wie zag ooyt schoonder schoone, Dan myne engelin, Die ‘k eeuwig min zal tonen, Op offer ziel en zin, Haer net beroemde leden, Haer zuivre deugd en zeden, Waer over dat mijn hart, Door min verward. 2. Hoe blinken haere oogen, Haer net besneden mond, Haer lipjes vol vermogen, Die hebben my doorwond, Als ik mogt kusjes plukken, En op haer boesem drukken, Waer over dat mijn hart, Door min verward. 3. Geen abron die kan haelen, De nectar uit haer mond, Dien ik zo menigmalen, Ja telkens ondervond, ‘k Meen aen haer borst te sterven, Ja slegts het leven derven, Toen schonk zy my haer hart, Door min verward.
[pagina 24]
4. Wat onrust is het leven, Als men keert van den min, Het komt uw deel te geven, Op offer ziel en zin, ’t Wert al door min gedreven, Wat men op aerd ziet leven, Het speeld, streeld zeer verblijd In eerbaerheid. 5. De Lente komt uw toonen, Vrouw venus met haer kind, De vogelen in de boomen Die hebben mijn bemind, Hy dwaeld by dag en nagten, Verliest alzo zijn kragten, Waer dat ik ga of rust, Mijn hart is nooyt gerust. 6. Wie zulk een lief moet derven, Die naderd straks de dood, Ja duizend dooden sterven, Zijn angst is veel te groot, Hy valt in razernyen, Hy mist geheel het vleijen, Dat van zijn zoete lief, Die honing-dief.