De vermakelyke rarekiekkas-kyker
(ca. 1820)–Anoniem Vermakelyke rarekiekkas-kyker, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
Stem: Van Pierlala.1.
Komt vrienden luisterd naer dees klugt
Onlangs alhier geschied,
’t Is lagchenswaerd a met genugt,
ô ’t is zoo’n aerdig lied,
Het is van Naatje, het viswijf,
Zy had veel graentjes in haer lijf,
En het Kunstpaerdje welbekend:
Kom luister een moment.
2.
Het beestje zou zijn kunstjes doen,
Veel volk was daer vergaerd,
Kom aen mijn paerdje met fatzoen,
Zo sprak de baes van ’t paerd,
Zoekt my hier eens van stonden aen,
Wie in zijn lijf heeft de meeste graen,
Het zogt in ’t rond op heter daedm
En bleef staen vlak voor Naat.
3.
Dat hebje waerlijk wel geraen,
Zo sprak het dronke wijf,
‘k Heb voor de kou al menig graen
Gedronken in mijn lijf,
Hoe duyvel weetje dat zo mooy,
Daer zijn twee stuyvers koop wat hooy,
Of liever voor dat lieve dier,
Dat doet my regt plyzier.
| |
[pagina 26]
| |
Maer zeg my eens mijn lieve beest,
Kan jy my wel verstaen?
Het Paerdje klinkt van ja, nu weest
Zo goed en hoord my aen,
Mijn kaerel is een raere gast,
Die ’s nachts niet op zijn zaken past,
Heeft hy ook meysjes van plyzier?
Het beest knikt ja, wijst vier.
5.
Zo beestje, zo, heeft hy die nog?
Het paerdje schut van neen,
Wel hoe veel heeft hy ‘er dan tog
Op heden twee of een?
Het paerdje telde aenstonds twee,
Zo zo, zy Naetje, wee, o wee,
Die hoeren en mijn kwaede vent,
Nu is het my bekend.
6.
Met liep zy naer ’t wijnhuys heen,
Daer juyst haer manshoofd was,
En sprak met schreijen en geween,
Komt hier jou hoeren ras:
Nachtlooper die tot mijn verdriet,
Twee hoeren houd, weet ik het niet,
ô Ja ik heb nou goed bescheyd,
Het paerd heeft het zelfs gezeid.
7.
Eerst had ge ‘er vier en nu maer twee,
En by mijn legje stil,
Dan is ’t ik heb zoo’n vaek, waermee
Dat jy maer zeggen wil,
‘k Bewaer het voor mijn hoertjes die
My beter aenstaen, zie ja, ja zie,
Gy hebt mijn lang genoeg verleyd,
Het paerd heeft ’t zelfs gezeyd.
| |
[pagina 27]
| |
8.
De man stond als een gek en zei
Wat duyvel scheeltje wijf:
Waer zijn die hoeren wijs ze my,
Gy hebt een graen in ’t lijf,
Ik geefje straks een voet voor ’t gat,
Doen dat jou hoeren Griet en Mat
Sprak Naa, terwijl zy vol van spijt
Riep ’t Paard heeft ’t zelfs gezeyd.
9.
Oorlof gy piksters van een graen,
Komt niet te digt by ’t paerd,
Het beestje dat zou u verraen,
En daer het onrust baerd,
ô Mannen houje wyven thuys,
Vooral wanneer je niet zijt pluys,
Want anders krijgt gy tot bescheyd,
Het paerd heeft ’t zelfs gezeyd.
|
|