De vermakelyke rarekiekkas-kyker


Klaaglied van een Jonge Maagd, die van haar Minnaar verlaten is, en nu met haar kind moet gaan doolen.
Op eene Aangename Wys. 1. Als ik bedenk mijn jonge maegde leven, Daer is niemand die my troost kan geven,
[pagina 22]
Ik had een minnaer die speelde in mijn zin, Als hy my vryde ’t was atijd vriendin. bis. 2. Ik was een kind in ’t bloeijen van mijn jaren, En ik dagt in ’t minst aen geen gevaeren, Maer door zijn strelen en zoet gevly, Ben ik door de liefde gekomen in de ly. bis. 3. Zijn zoete woorden doorgriefde mijn harte, Ik dagt in ’t minste aen geen druk of smarte, Want zijn schoone spreken heeft mijn bekoord, En door de liefde gaf ik hem het jawoord. 4. En nu hy mijn bloempje heeft gestolen, Houd hy hem van my geheel verscholen, Ik ben verlaten van ouders en van vrind, En moet nu gaen doolen met mijn arm kind. 5. Ik zit in angst by dagen en by nagten, En kan van niemand troost verwagten, Hy gaet met andere meisjes aen de zwier, Er is voor my helaes! geen uur plaizier. 6. Als ik ’t onnozel schaep bedrukt aenschouwe, Dan breekt mijn harte van droefheid en rouwe, Het onnozel kind dat zijn Vader niet kend, Daer moet ik mee dolen in droefheid en elend. 7. Gy jonge maegden wilt van my hier leren, Laet myne druk u tot een voorbeeld zijn, Die van een minnaer word gevrijd, Dat gy door de liefde niet wordt verleyd.