Het vermakelyk bagyn-hof

Een Nieuw Lied, tusschen een Herder en een Herderinne.

Vois: Fortuin hoe ongestadig zyn u gaven.

DE schoon Aurora zent de gulde straalen,
En laat de Goden uit haar helder daalen,
De Boomen krygen lof,
de Velden worden groen,
en de Winter bennen wy quyt,
en die aangenaame tyd,
De Mey vol zoetigheid,
Staat in fatzoen.

Nu siet men overal de wilde dieren,

door berg en Bosch en dal zeer jeugdig zwieren,
Yder een na zyn aart,
wenste te zyn gepaard,
om te zoeken door de Min,
't einde van haar zoet begin,
Ey toont myn weder min,
op deze klaar.

Den Herder doold in 't Velt al met zyn Schapen,

Door berge, Bosch en daal, Zyn voedsel rapen:
De Vog'len in 't geboomt,
zingen een vreugde Lied,
en op zyn riet hy spelt:
Als hy gaat door 't Velt,
Die der zyn hert ontstelt,
Was Galathe.

Hier vind ik myn Engel zitten onder de Linde,

Ik wensch u goeden dag myn wel beminde:
Zy groeten hem van gelyk,
Al met een bly gelag
en vreest gy de koele Mey,
Het komt voorzeker fraay,
Dat gy hier alzo spaay:
Komt voor den dag.

Och! Herder komt en wil u niet bedroeven,

En wilt van myn abdy een weinig proeven,
Hebt gy hier in de Wey
zo lang na myn gewagt?
En och Liefste

[p. 60]

 

hebt geduld,

 

Ik beken het is myn schuld,

 

Want gy myn hert vervult met minneklagt.

 

Princes den zoeten tyd is nu gekomen,

 

De velden staan verciert met Kruit en Boomen,

 

En de fiere nagtegaal,

 

Singt met een bly gelaat,

 

en 't gevogelte menig vout,

 

en die zingen jong en oud:

 

Maar die zyn hert benaut,

 

is Galathe.

 

Och! Minnaar staakt dog u bedroefde klagten,

 

Van myn hebt gy in 't kort u vreugt te wagten,

 

en Herder kom tot myn en roof een kusje zoet

 

Wat is dit myn lieve vriend,

 

Heb ik dit aan u verdient:

 

die u zo trouw bemind,

 

Hier treuren doet.

 

Godin nu heb ik eens myn lust verkregen,

 

Van u myn waarde Engel uitgelezen,

 

en och! overschoone jeugt,

 

Ik heb u Lente bloem,

 

Nu genoten in het groen:

 

Daarom was het myn te doen:

 

Soo neem ik mijn afscheid,

 

Op deze koen.

 

Och! Herder zyn dat uwe schoone woorden:

 

daar gy gestadig mee myn ziel bekoorden,

 

Vlied gy nu dus van my,

 

En laat myn in den noot,

 

Gy keert weer lieve Vriend,

 

Na de geen die u bemind,

 

Dan is myn vrees gedaan,

 

dit wel versind.

 

Och! Galatheetje lief myn welbeminde,

 

'k Verlaat uw niet dat zweer ik by de Linde,

 

Ik blyf u staag getrouw,

 

Tot dat de dood ons scheid:

 

En och alderliefste nou,

 

Aanvaard hier op myn trouw,

 

Gy zyt die ik bemin,

 

Staag voor myn Vrouw.