Het vermakelyk bagyn-hof

En Vryagie tusschen Marritje Prut en Krelis Koertsen.

Vois: Van Prutje of nieuw Barceloon.

PRutje lieve Meisjen,
Myn hart myn troost myn schaap,
't zy dat ik ga,
of dat ik sta,
Ia snagts wanneer ik slaap,
Speelt gy gantsche nagten,
Staag in myn gedagten:
Ag! maakt my dog uwe Man:
En neemt myn trouwtje an.

Krelis wat zou het wesen:

Als ik jou trouw nam an,
Wel lieve bloed,
Was 't dan al goet,
Als gy maar was een man,
Ik kan niet winnen,
Ik moet lustig spinnen,
Voor een stuyver of drie groot,
dat is pas drooge brood.

Daar is niet aan gelegen,

Ik zal zo lang ik kan,
Altyd mijn best,
Van 't eerst tot 't lest,
doen als ik ben jou Man,
Ik zal lustig loopen,
om mellik te verkopen,
doen myn best uit al myn kragt,
By daag en ook by nagt

Vrindje stel uw' sinnen,

Op myn niet lieve maat:
Want 't zou jou maar,
Berouwen vaar,
Als het zou zyn te laat:
Ook ben ik tot paaren:
Noch te jong van jaaren:
Ligt koom ik als men veel ziet,
Tyds genoeg in 't verdriet.

Schoone jonge Boomen,

die bloeijen in het woud,

[p. 57]

 

die afgeleeft,

 

En jaaren heeft,

 

Is haastig styf en oud:

 

dan is 't altyd morren,

 

dat bedroefde knorren:

 

Wel is 'er dan zoo een Man;

 

Niet ongelukkig an.

 

Ia wel Krelis Maatje:

 

Ik ben te byster bang,

 

Want als men trouwt,

 

Schoon 't niemant roud,

 

't Is voor zyn leven lang:

 

Wierd daar een gebouwen,

 

Een Kerk om te onttrouwen:

 

Wat liep 'er menig na toe:

 

die nu haar trouw zyn moe.

 

Dat 's waar zoeten Engel

 

Maar siet hoe menig mensch:

 

Is na zyn aard:

 

Seer wel gepaart:

 

En heeft zyn volle wensch:

 

die om al de wereld;

 

Hoe schoon die beperelt;

 

Is niet van haar Bedgenoot;

 

te scheiden voor de dood.

 

Ia wel lieve Krelis,

 

Sie daar ik lap het an,

 

Ik ben jou Vrouw,

 

wie roert het nou,

 

En gy myn Egte Man:

 

Ik moet ook eens trouwen,

 

Al zou het myn rouwen,

 

Al wat leeft 't zy klyn of groot,

 

Elk trouwt graag voor zyn dood.

 

Soet zuyker doosje,

 

Ach! wat ben ik verblijd,

 

Daar is myn trouw,

 

Die schenk ik jou,

 

Tot spijt die het benijd:

 

Alles zal ik laaten,

 

Wat gy maar zult haten,

 

En nooit afstaan schoone Meid,

 

Tot dat de dood ons scheid.