Het vermakelyk bagyn-hof
(1739)–Anoniem Vermakelyk bagyn-hof, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
Vois: Den boer, den boer.
EEn Mof die ging hem verhuuren,
Binnen Amsterdam de Stee,
Om een Reis te avontuuren:
En te varen by de Zee,
Den mof den mof;
Met spykers in zyn schoen,
Als al de Moffen doen,
Hy trad als een Kapoen:
Den mof den mof.
Vriend hebt gy wel meer gevaren?
Vroeg de Schipper zeg Johan;
Ia wel vijf en twintig jaren,
Van Buiksloot op Amsterdam:
Den mof den mof;
En ook wel eer,
Op 't Haarlemmer Meer:
Myn hooft deed nog niet zeer,
Den mof den mof.
Wilt dan maar na boort toe vaaren,
Sprak den Schipper groene quant:
Met de Sloep die leid al klaaren:
Om te steeken van het Land;
Den mof den mof:
Hy roeiden dan,
Na Boort en quam daar an,
En sprak ik ben Bootsman,
Den mof den mof.
Hy begon te commanderen,
Das tig noe des mouslyn byts:
Kom ik schol doe springen leeren;
Dat toe dien boksen bescheits:
den mof den mof:
Hy sloeg abzoluit;
De Maats braaf op de huid;
Zy lagten hem wat uit:
Den mof den mof.
Hy begon haar uit te schelden:
Mit quam daar een
| |
[pagina 54]
| |
harde wind:
die de Mof daar nederfelden:
en hy rolden als een kind:
den mof den mof;
Hy kroop in een hoek:
en keek als een doo snoek:
Bescheet zyn heele broek
den mof den mof.
Als ich mig had dood gevallen:
hoe schol ich dan komen thoes:
Sprak den mof met droef geschalle:
't Was mien moeder groot kroes:
den mof den mof;
Ons Kalf en Koe:
ons gans daar toe:
scholle nich weten woe:
den mof den mof
Onse hond ont kat en kater:
Schollen min nig konnen meer:
Want ich von dat raasent water:
Eens te hoes schal komen weer:
den mof den mof;
Hy quam in 't kot:
En zogt na een pispot:
Was dat geen malle zot:
den mof den mof
De Touwschieters met malkaare:
Ioegen hem na boven toe:
daar zag hy de kabelaare:
Vraagden aan den Schipper doe:
den mof den mof:
Hy sprak zartyn:
Och Eumken zegt het myn:
Waar toe die snaaren zyn:
den mof den mof
Den Schipper sprak zeer gezwinde:
Tegen deze Mof terstond:
Wy ons Anker daar mee winden:
op een spil en uit de grond:
den mof den mof
dei vroeg weer an:
Eumken wat doet men dan:
Met deze holte kraan,
den mof den mof.
Uws gelyk is niet te vinden:
Sprak den Schipper tot hem siet:
daar slaane wy an de blinden:
't Is geen Kraan maar een boegspriet,
den mof den mof;
die vroeg al zyn best:
Wel Schipper op 't lest:
Is dat geen Vogel nest
den mof den mof.
Neen het is geen Vogelneste,
Maar dat hiet de blinde mars,
den Schipper sprak op het leste,
Tot den Quartiermeester Kars,
den mof den mof;
Brengt deze quant
maar met de sloep an land,
Want hy heeft geen verstand,
den mof den mof.
Yder was met hem verlegen,
Om dat hy staag
| |
[pagina 55]
| |
commandeert,
Waar hy dan quam aller wegen,
Al 't Scheepswerk noemt hy verkeert,
den mof den mof;
Het Schip gewis noemt hy een Walvis,
of hy niet Gek en is,
den mof den mof.
Al de Sloepen noemt hy snoeken,
En de Boot een kabeljauw,
Seilen noemt hy schorteldoeken,
Het roopaart een osseklaauw,
de mof de mof;
de stukken koen,
noemde die poep zeer groen,
al wevers boomen doen,
den mof den mof.
Men zag hem na land toe brengen,
Met de sloep die groene poep,
Maar hy stonk gelyk de krengen,
Hy wiert qualyk in de sloep,
den mof den mof;
hy sprak ik schol,
Alweer worden heel dol,
en spoog de sloep schier vol,
den mof den mof.
Soo als hy aan Land quam stappen,
Was den Mof ten eersten wijs,
Want hy liet een zoopje tappen,
Van de dubbelde Anijs,
den mof den mof;
de waart hoort aan,
Vroeg waar komt gy van daan,
Hoe is de reis vergaan,
den mof den mof.
Hy sprak waart ik zal 't verhalen,
Hoe ik tot 't Zeevaren quam,
'k ben gekomen uit Westphalen,
Binnen de Stad Amsterdam,
den mof den mof;
ik hoorde zaan,
Aldaar de trommel slaan,
Om Volk te nemen aan,
den mof den mof.
Zy gaven louter Ducatonnen,
En Ryksdaalders op de hand,
Myn dogt dat is gaau gewonnen,
Na myn dom en bot verstand,
den mof den mof;
Ik dagt ik schal,
Op Zee myn houden mal,
dan werk ik niemendal,
den mof den mof.
Ik heb doen mee dienst genomen,
Maar het was meest om het gelt,
doen ben ik op 't Schip gekomen,
'k Stont verslagen en ontstelt,
den mof den mof;
Ik hiel myn doe,
Soo dom gelyk een Koe,
Zy worden my haast moe,
den mof den mof.
Oorlof Moffen van Westphalen,
En gy Poepen
| |
[pagina 56]
| |
kleyn en groot,
Wilt gy dikke daalders halen,
Op het Princen Hof minjoot,
den mof den mof;
Soo doe als ik,
Dan wind gy gelt als slik,
daar toe de vryw bik,
den mof den mof.
|
|