Het vermakelyk bagyn-hof

Vryagie, tusschen Marrytje en Krelis, hoe datze haar eerste Vryer verlaten heeft en van haar tweede zelfs verlaten is.

Stem: Van klein Philipje.

Krelis

MArrytje jou prytje ik minje zoo zeer,

Myn lever die beeft 'er van op ende neer,

Myn hert en gemoed;
Dat brand in de gloed,
Van minne, Vriendinne,
Mijn Lievertje zoet.

Mar. Wel Krelis 'k heb Melis belooft aan zyn hand,

Te trouwen zyn Vrouwe en blyven constant,
Zyn linne zeer fyn:
Een Koe met een Zwyn,
Een Os met een Vos,
Het is alles voor myn.

Krel. Ik zalder jou geven wel zevenmaal meer,

Mijn hugten vol vrugten van Appel en Peer:
Mijn Huis en mijn Wey,
Ossen Koeijen daar by;
Mijn Schapen en Ramme,
Met pramme voor dy.

'k Heb Hazen Conynen en Zwynen op 't schot,

Ook Hanen en Hennen, die bennen in 't kot;
Ook Eenden en Gans,
Een Zwaan met een Lans:
Te royen tornoyen vlak inne de krans.

Mar. Wel Krelis u woorden bekoren mijn zin,

'k Wil Melis verlaten en haten zyn Min:
U Eenden en Zwaan,
U Hennen en Haan,
U Rammen met Prammen,
Die staan my wel aan.

[p. 42]

 

Krel. Kom Matje ik vatje dan innen myn bouw,

 

Laat ikje myn zwikje eens schenken op trouw:

 

Laat ik het jou doen,

 

Want ik ben zoo groen;

 

En geven daar neven,

 

Jou zoen op zoen.

 

Mar. Wel Krelis nou hebje jou lust gevoed,

 

Laat ons nu te zamen trouwen met spoet;

 

En leven met lust,

 

Dan ben ik gerust,

 

Of anders zoo is 'er

 

myn eertje verbrust.

 

Krel. Marytje ik heb 'er in 't trouwen geen lust,

 

Myn Minne Vriendinne die is al geblust;

 

Want Melis zeer zoet,

 

Verliet gy met spoed,

 

Ik wil u niet trouwen

 

maar houwen myn goet.

 

Mar. Gy Dogters en Maagden beter voor u ziet,

 

Verlaat den eene Minnaar om d'andere niet:

 

Ik strek tot een leer,

 

Zy krenken jou weer,

 

Verlaat gy den een,

 

Zy verlaten jou weer.