Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1907

[p. 259]

Lijkrede uitgesproken bij de begrafenis van Baron de Bethune
Gouverneur der provincie West-Vlaanderen
Werkend lid der Koninklijke Vlaamsche Academie
door den H^r Edw. Gailliard.

Mijne Heeren,

De Koninklijke Vlaamsche Academie, die in den laatsten tijd alreeds zoo vele gevoelige verliezen onderging, is nu weer getroffen door het afsterven van een harer uitstekendste medeleden, Baron de Bethune.

Ofschoon nog geene drie jaren verloopen zijn, sedert onze Academie Baron de Bethune onder hare werkende leden telde, had de dierbare afgestorvene, die door zijn minzamen omgang al spoedig de genegenheid van al zijne collega's verwierf, reeds in de besprekingen der Commissie voor Middelnederlandsche Letteren een blijvend spoor nagelaten.

Dat hij zijn lidmaatschap niet als een enkelen eeretitel beschouwde, kon alras blijken uit een paar academische verhandelingen, waaronder deze over den schilder-reisbeschrijver Causse,

[p. 260]

van Kortrijk, een overbodig bewijs leverde van die nauwgezetheid in de geschiedvorsching, die in de familie de Bethune om zoo te zeggen erfelijk is.

Van hem mocht de Koninklijke Vlaamsche Academie veel verwachten: zijne medewerking zou van toenemende uitbreiding zijn geworden, en talrijk zouden voorzeker de diensten zijn geweest welke hij aan onze Koninklijke Instelling zou bewezen hebben, ware niet een onvoorziene dood hem al te vroeg aan zijne geliefkoosde studiën komen ontrukken.

Hoe gaarne sprak hij met mij, zijnen ouden vriend, en met onzen waarden Bestuurder den Heer Karel de Flou, dien hij als een boezemvriend aanzag, van de vele en veelzijdige werkzaamheden, die binnen de palen van de bevoegdheid der Academie behoorden of konden gebracht worden, in 't belang vooral van de kennis der Middeleeuwsche taal en letteren!

Een uitgebreid werk, namelijk het unicum van een Middeleeuwsch boek over meetkunde, had hij begonnen voor te bereiden, toen de ziekte die hem kwelde, de voorzetting zijner opzoekingen verhinderen kwam. Veel had hij in voorbereiding, waarover hij ons vaak wenken gaf of om nadere inlichtingen vroeg! Zoo noemen wij hier zijne verzameling oude teksten, die ons met honderden

[p. 261]

verouderde vaktermen moest in kennis stellen; zijne uitgebreide tekstverzameling uit de rekeningen van het aloude Damme, die binnen kort tot een lijvig boekdeel vol geschied- en taalkundige bijzonderheden zou gedijd hebben.

Laat ons echter de hoop niet lossen, dat al die arbeid niet tevergeefs zal verricht zijn geweest; laat ons vooruitzien dat veel daarvan, met zijnen naam op den eersten rang, door de zorgen onzer Academie zal kunnen in 't licht gegeven worden.

Weledele vriend, hooggeschatte Collega, diepbetreurde medewerker, ik zeg U thans, namens de Koninklijke Vlaamsche Academie, die U zoo nauw ter harte ging, het laatste vaarwel. Rust dan zacht in den schoot der Godheid. Vaarwel!