Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1893

In het sterfhuis des heeren K. Stallaert.
Rede van den heer J. van Droogenbroeck,
Afdeelings-overste in het Ministerie van Binnenlandsche Zaken en Openbaar Onderwijs.

Mijne Heeren,

Namens den Heer Minister van Binnenlandsche Zaken en Openbaar Onderwijs kom ik, en groet eerbiedig het stoffelijk overblijfsel van eenen braven man; van eenen te recht hooggeachten geleerde; van eenen burger, die vol ijver en toewijding zijn land gediend heeft gedurende zijne lange loopbaan van professor aan het Koninklijk Athenaeum en aan de Militaire School.

Ik kom hulde brengen aan zijne liefde voor alles wat de Vlaamsche Letteren aanbelangde.

Want Mijnheer Stallaert was niet alleen een groote geleerde; hij was ook een echte Vaderlander, die zijn land uit ganscher herte liefhad en met de vurigste drift bezield was voor het roemrijk verleden van België.

Deze liefde voor de geschiedenis van ons volk

[p. 345]

heeft den man, dien wij betreuren, aangezet tot diepe studiën van onze Sarters en Kronijken; zij had hem die bewonderenswaardige kennis doen verkrijgen van het oude Dietsch en inzonderheid van de rechtstermen der gebruiken en geplogentheden onzer voorouders.

Deze groote wetenschap zal niet geheel verdwijnen.

Want in plaats van uit te rusten van zijne zwoegende taak als leeraar, wanneer het uur van aftreden geslagen was, heeft de Heer Stallaert met moed en uitstekende zelfopoffering een werk aangevat, waarvoor velen in de volle kracht der jaren en in de gunstigste omstandigheden zouden teruggedeinsd hebben.

Het Glossarium van verouderde Rechtstermen, een werk van de hoogste waarde, vrucht van een geheel leven opzoekingen, aanteekeningen en studie, werd gedurende de rustjaren van den grijzen professor ter pers bereid.

De vermaarde Maatschappij van Letterkunde te Leiden, de verdiensten van dit taal- en rechtskundig werk naar waarde schattende, bood aan, de uitgave daarvan te ondernemen.

De Belgische Regeering heeft niet geaarzeld gereedelijk tusschen te komen in de zware kosten dezer uitgave; zoodat de schrijver, die tot zijnen laatsten snik aan zijn boek gearbeid heeft, de oogen heeft mogen sluiten in de zekerheid, dat dit gewrocht van wetenschap, geduld en arbeid

[p. 346]

geheel zal in 't licht verrijzen als een onvergankelijk gedenkteeken te zijner eer.

De Koninklijke Vlaamsche Academie heeft de hoogere waarde van Mijnheer Stallaert eene welverdiende hulde gebracht: Zij benoemde hem tot Onderbestuurder en over weinige dagen met algemeene stemmen tot haren Bestuurder.

Andere vereerende onderscheidingen waren hem toegedacht.

Maar de dood is gekomen tot diepe smart zijner weenende familie en zijner talrijke vrienden en medeleden.

- En tot groot leedwezen van het Hoogere Bestuur.

Want daar ook was, niettegenstaande de stille nederigheid van den betreurden afgestorvene, zijne hooge achtenswaardigheid bekend geworden.

De Heer Minister kan Mijnheer Stallaert niet laten heengaan, zonder hem een hartelijk vaarwel toe te spreken:

- Zonder hulde te brengen aan zijne verdiensten en aan zijne toewijding aan de Vaderlandsche Letteren; - toewijding, die de vereeuwigde tot het einde heeft volgehouden, edel en ridderlijk!