Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1892

[p. 322]

[Aanspraak van den heer P. Génard]

Ik dank U, M.M. voor de welwillende woorden, die gij mij als collega gelieft toe te sturen; ik dank U ook hierbij te hebben herinnerd dat ik aan de inrichting der laatste Antwerpsche feesten heb deel genomen.

Inderdaad, van het jaar 1854 af, wanneer voor de eerste maal, sedert 1561, een Landjuweel te Antwerpen werd gevierd, heb ik het mij ten plichte gemaakt bij te dragen tot het welgelukken van al de plechtigheden, in het belang zoo wel der nationale kunst als in dat der Nederlandsche letteren ondernomen.

Grootsch en indrukwekkend waren de onlangs te Antwerpen gevierde feesten, en wij waren gelukkig vast te stellen dat de oudvlaamsche geest, die de vroegere rederijkkamers bezielde, nog immer in onze huidige maatschappijen, kringen en bonden voortleeft; de naam is gewijzigd, de daad is gebleven; het enkel woord Landjuweel was voldoende om, zooals ik in eene vroegere zitting zegde, in de tijdruimte van veertig jaren de bevolking onzer stad tot driemaal toe in begeestering te brengen; getuige daarvan de St.-Lucasfeesten van 1854, het groote kunstfeest van 1861 en de feesten van 1892.

En hoe kon het anders zijn? Deze feesten hadden plaats in eene der meest Vlaamsche steden des rijks en de plechtigheden, die zij geroepen waren te herinneren, waren echt Vlaamsch, ofschoon men gepoogd heeft hun eenen Franschen oorsprong toe te kennen. De prachtige stoet, die onlangs de straten der stad

[p. 323]

Antwerpen doorkruiste, en die, men kan het niet genoeg zeggen, door onze Vlaamsche, kunstminnende bevolking werd ingericht, kwam, gelijk men weet, tot stand ter gelegenheid van het Oudheidkundig Congres, onder de leiding der Académie d'Archéologie de Belgique gehouden.

Over dit Congres wil ik, MM., in geene bijzonderheden treden, die wellicht te persoonlijk zouden toeschijnen, ofschoon zij evenwel uitsluitelijk met de verdediging der rechten onzer duurbare moedertaal in verband staan.

Om in het vervolg alle misrekeningen en onaangenaamheden rakende het gebruik van het Nederlandsch te voorkomen, acht ik het mij ten plichte hier de volgende voorstellen te doen:

1^o	Dat onze Academie geene afgevaardigden meer zal zenden naar Congressen, hetzij gelijk welke, dan voor zoo veel in deze vergaderingen het gebruik der Nederlandsche taal op gelijken voet met dat der Fransche spraak zij gesteld;
2^o	Dat in al de Vlaamsche provinciën, geschied- en oudheidkundige kringen tot stand worden gebracht, waarin het Nederlandsch de ambtelijke taal zij; onze achtbare medeleden kunnen hiertoe zeer veel bijdragen;
3^o	Dat er bij 't bestuur van het aanstaande oudheidkundig Congres, hetwelk ten naasten jare te Gent zal vergaderen, en waarvan onze wakkere collega hoogleeraar de Ceuleneer een der inrichters is, zal aangedrongen worden opdat al de ambtelijke

[p. 324]

stukken in de beide landstalen verschijnen; verder, dat op het Congres het Vlaamsch op gelijken voet met het Fransch zal staan.

Het voorstel des heeren Génard wordt met algemeene stemmen aangenomen.

De vergadering gaat over tot het vaststellen der prijsvragen voor 1893 en 1894.