Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1892

Vierde prijsvraag.
De geschiedenis van het gebruik der Nederlandsche taal in het lager, middelbaar en hooger onderwijs in België, van 1830 tot heden.

Verslag van den heer Th. Coopman, eersten verslaggever.

Het ingezonden handschrift - kenspreuk: zij wilden wat was recht en wonnen wat zij wilden - kan geene de minste aanspraak maken op den uitgeloofden prijs of op eenige andere onderscheiding vanwege de Koninklijke Vlaamsche Academie: het is al te onvolledig. Een aantal bronnen, die in ieders bereik liggen, werden door den Schrijver niet eens geraadpleegd. De door ons, slechts ter aanvulling, genomene aanteekeningen bij het op-

[p. 116]

sporen van het ontbrekende, zijn minstens zóó uitgebreid als het handschrift. Derhalve achten wij het onnoodig voorbeelden en bijzonderheden aan te halen. Wij bepalen ons bij het voorstel dat de Koninklijke Vlaamsche Academie deze hoogst gewichtige prijsvraag aanhoude en dit middel beproeve om, in den wedstrijd voor het jaar 1894, een waardigen tegenhanger van het door haar uit te geven werk over De Vlaamsche Taalwetten te mogen bekronen.

Na lezing van 't ingezonden handschrift sluit ik mij aan bij het verslag van onzen achtbaren collega, den heer Th. Coopman.

E. Coremans.

Verslag van den heer J. Micheels, derden verslaggever.

Deze verhandeling schijnt mij met overhaasting gesteld te zijn; dit blijkt eerstens uit den vorm en tweedens uit den inhoud.

Schrijver moet uit het oog verloren hebben dat de Koninklijke Vlaamsche Academie geen bloot afschrift van wetten, besluiten, verordeningen en vertogen, maar wel een volledig, beredeneerd en sierlijk geschreven onderzoek over die gewichtige aangelegenheid bedoelde.

[p. 117]

Ofschoon het bij een onderwerp van eenen dergelijken omvang bijna onmogelijk is tot eene geheele volledigheid te geraken, zouden toch de belangrijkste maatregelen niet moeten uitblijven. Zoo vind ik, onder anderen, noch van het koninklijk besluit van den 27^en Januari 1863, waarbij examens voor de leeraars in de Germaansche talen voorgeschreven werden, noch van het inrichten eener afdeeling voor de studie dier vakken op de Luiksche hoogere Normaalschool - koninklijk besluit van den 16^en April 74 - gewag gemaakt. Meer leemten van dien aard heb ik aangestipt.

Verkeerd zegt S. ook dat de Normaalschool voor de Wetenschappen in 1852 - niet in 1850 - te Luik gesticht werd: die inrichting werd aan Gent geschonken.

Op bladz. 35 staat dat onder de regeering van Willem I, Jottrand te Leuven de Nederlandsche taal en letterkunde onderwees. Dit is niet juist: die leerstoel was eerst door Meijer en later door Visscher bezet. Een weinig verder, sprekende over de herstelling van den leergang in de Nederlandsche letteren bij de Gentsche Hoogeschool, zegt S.: ‘het getal der toehoorders viel snel af, om reden dat die leergang niet verplichtend was en van geen nut bij de examens.’ Zou dat wel de hoofdreden geweest zijn?

Met mijne geachte Medeleden ben ik van gevoelen dat deze verhandeling onvolledig is, ten opzichte van den stijl veel te wenschen laat en daarom voor

[p. 118]

den prijs niet in aanmerking komen kan; met hen verlang ik dat de Koninklijke Vlaamsche Academie andermaal dit zoo belangrijk, ja het belangrijkste hoofdstuk in de geschiedenis der Vlaamsche beweging, als prijsvraag uitschrijve.