Verslagen en mededelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde 1888

[p. 222]

Redevoering, uitgesproken bij het graf van den heer Dr. Lodewijk Delgeur, briefwisselend lid der Academie, door den heer Dr. A. Snieders, werkend lid.

Ik breng eene warme, eene diepgevoelde hulde aan den dierbaren afgestorvene, namens de Koninklijke Vlaamsche Academie.

Voorwaar! die geleerde instelling wordt zwaar beproefd: of leggen wij, sedert hare stichting, niet reeds den vierden eerepalm, met rouwkrep omwonden, op het sombere baarkleed?

Reeds vier leden - en van de verdienstelijksten! - zijn gevallen; de laatste was degene, die het minste gedruischmakend door de wereld trad, maar die den grootsten voorraad van kennis en wetenschap had vergaderd: het was Dr. Lodewijk Delgeur.

Te Rotterdam in 1819 geboren, verliet hij op zijn tiende jaar Noord-Nederland om in Zuid-Nederland zijnen schooltijd te beginnen en dezen in 1838 aan de Hoogeschool van Leuven te voltrekken, zoodat hij, 19 jaar oud, den titel erlangde van doctor in wijsbegeerte en letteren.

Dr. Delgeur was dus door opvoeding en vorming een zoon van den lande. Geen wonder dan ook, dat wij den jongeling reeds vroeg den kamp voor ons taalrecht zagen aanvangen.

Hij was te Leuven een der stichters van het nog bloeiende genootschap Met tijd en vlijt, dus een van die kloeke mannen, van wien de booze

[p. 223]

spotgeest der eeuw te dien dage durfde zeggen, dat zij stemmen waren in de woestijn!

Dr. Delgeur heeft lang genoeg geleefd om de zegepraal van het door hem begonnen werk te begroeten.

Sedert 1851 bewoonde de geleerde man Antwerpen, en wijdde zich schier uitsluitend aan de studie. Niet talrijk, niet omvattend - zijn Rijmwoordenboek, met prosodia, uitgezonderd - zijn de Vlaamsche schriften van zijne hand.

Eene verhandeling over de Ure van den Doot bij Jan van den Dale; de schets eener Geschiedenis der Oostersche taelstudie in België; de Gothische tael van Franquinet; Dorisch en Ionisch, Hollandsch en Vlaemsch; Nalezing op de voorlezingen van prof. Carl Voght, en vooral eene verhandeling over de Geographische Plaatsnamen, in onze Academie voorgedragen en in de Verslagen en Mededeelingen opgenomen, vormen, met nog eenige verstrooide bladzijden, zijn Vlaamschen letterschat.

Geen vracht van boeken dus - slechts een handgreep bladen.

Als hij zich nochtans zal aanbieden voor den tempel van den roem, zal men hem dáár met den dichter zeggen:

Treê in en neem voor jaren lang
Hier de eerste plaats op de eersten rang.

Dr. Delgeur's werk was altijd degelijk; het werd gewikt en gewogen vóór dat het aan de

[p. 224]

pers werd toevertrouwd. Hij leefde, van zijnen jongelingstijd af, met zijne boeken en had uit deze en uit zijne reizen, een zóó verbazenden schat van geleerdheid opgedaan, dat hij eene wandelende bibliotheek, een vraagbaak voor allen, en schier in alle vakken, geworden was.

In de Koninklijke Vlaamsche Academie was inderdaad zijne plaats - jammer, dat deze vereeniging niet langer in al den rijkdom, dien hij vergaderde, mocht putten! Hoog werd Dr. Delgeur in ons midden gewaardeerd, hoe kortstondig hij dáár zetelde, niet alleen als wetenschappelijk man; maar ook omdat hij een zoo kinderlijk-eenvoudig gemoed, een zoo eerlijk, braaf en vriendschappelijk hart behouden had.

Deze woorden zullen door allen bekrachtigd worden, die hem van nabij kenden, en gewis door de edele familie della Faille, wier commensaal hij lange jaren was, en in welker midden hij ook, bij mangel van eigene familie alhier, is komen sterven.

Den geleerde, den overtuigden Christen, den verkleefden vriend en Vlaming breng ik hier, namens al mijne collegas, eene hulde, die in ons midden zal blijven voortleven, zoolang de Academie zal prijs stellen op ware verdiensten.

Sluimere uw stoffelijk overschot ongestoord in den gewijden grond, in de schaduw van het kruis, en geniete uwe ziel de zoete rust van den rechtvaardige in het aanschijn Gods!