De vermakelijcke buys-man

Besjes Hollibollige Trouw-geval, met Waeltje Kom-af.

Stemme: Is het niet om te beklagen.

IS het niet om te verwonderen
Besje die isser getrouwt,
Hippel de trippel, de quispel kasjonderen
Hy, hy, hy om een sackje Gout.
Een Waeltje van dertigh Jaren
Die heeft sy opgedaen,
Soo als sy wilde na Leyden varen
Om, om, om na den Haegh te gaen.
Besje die stond’er te wachten
Al na de Leydtse schuyt,
Besje al tegen het Waeltje lachten,
Die, die, die niet wist wat het beduyt.
Besje sprack aerdigh van taeltje,
Sult gy mee varen fijn:
Ja ik Mameertje, soo sprak’er ’t Waeltje,

[p. 40]

 

‘k Sal, ‘k sal tot u geselschap zijn.

 

Besje begon te ontsteecken

 

Vrientje waer komje van daen?

 

‘k Heb ’er tot Haerlem na werck gekeken,

 

Maer, maer, eylaes niet opgedaen.

 

Bent gy een lopent geselle?

 

Of bent hy al getrout?

 

Neen ik Mameertje, ick kan het niet stelle

 

Dat, dat, dat men alleenigh houd.

 

Besje die seyder, wel Maetje,

 

Wilt gyder wesen mijn Man,

 

Daer is een sackje met meenigh Ducaetje

 

Neemt, neemt, neemt dat op trou dan an.

 

’t Waeltje dat stont te beven,

 

Hy taste datelijck toe,

 

En heeft Besje drie kusjes gegeven,

 

Met, met noch eens de smoddermuyl toe.

 

Besje die wiert ‘er heel jonge,

 

Sy huerden een schuyt af,

 

Daer sy met ’t Waeltje is ingesprongen,

 

Dat, dat, dat gelegentheyt gaf.

 

Wat sy te samen bedreven,

 

Seker dat weet ick niet,

 

Sy zijn tot Leyden stracks in-geschreven,

 

Nu, nu staet ‘er de Schoester en siet.

 

Besjen die sagh men daer trouwen,

 

’t Waeltje was onder in ’t Zy,

 

Besje die had ‘er een Fulpe bouwen,

 

En, en ’t Waeltje een Fulpe py.

 

Besje die was ‘er soo groentjes,

 

’t Waeltje al om haer goet,

 

Geeft ‘er geduerigh wel duysent soentjes,

 

So, so datse schier quijlen moet.

 

’t Waeltje speelt nu alle dagen

 

Met Besjes goet Monsieur,

 

’t Is op een Cheesje of op een Wagen,

 

Kom, kom, kom seyd’ hy mijn Monkeur

 

’t Waeltje denckt nu niet om ’t smeeren,

 

Van sijn besmeerde Wol,

 

Maer om sijn Besje te caresseren,

[p. 41]

 

Geeft, geeft haer het lijfje vol.

 

Vaert wel geluckigh Waeltje,

 

En Besje met u gout,

 

Sterrift maer ras soo sal een jong staeltje

 

Haest, haest weer zijn met ’t Waeltje getgrouwt.