De vermakelijcke buys-man

Vryagie-Liedt van Besje ende een jonge Schoen-maker.

Stem: Liefjen ick moet het u klagen.

IS het niet om te beklagen,
Dat ‘k in mijn oude tijd,
‘k Bender verlaten van Vrienden en Magen,
Ach, ach, ach en wierd ick ‘er gevrijd.
Wist het een Ambachts-geselle,
Wat hy genieten kost,
’t Geldeken deckt mijn berimpelde velle,
‘k Weet, ‘k weet, ‘k weet, hy lieper te post:
Nochtans soo wil ick gaen paren,
‘k Bender heel toe gesint,
Al aen een Schoester van twintig jaren,
Die, die, die ick soo hebbe bemind.
Jonckman ick moet ‘er u spreken,
Komt maeckt my, wilje ’t doen,
Eens een paer schoentjes van seven steken,
Na, na, na ’t aldernieuwste fatsoen.
Wel Grootje wat wilde ghy maken?
Dat sal u wesen pijn,
Laet ickse u overtrecken met laken,
Dat, dat, dat, sal u mackelijck zijn.
’t Is my niet omme de schoentjes,

[p. 38]

 

Jonckman alleen gedaen;

 

’t Hartje dat grijst, en het hartje wordt groentjes,

 

Laet, laet, laet my u minne ontfaen.

 

Grootje, ghy doet ‘er my schame:

 

Soud’ ick u oude Vel

 

Spannen op een soo jeughdigen rame?

 

Wegh, wegh, wegh het waer Kinder-spel.

 

‘k Heb u alleen verkooren,

 

Ghy en behoeft dan niet meer

 

Sitten te trecken, en recken als vooren,

 

Dat, dat, dat hart verbraste Leer.

 

Daer zijn mijn sacken met schijven,

 

Ghy sult gelijck een Heer:

 

Eten en drincken, en vreughde bedrijven,

 

Doet, doet, doet ghy maer mijn begeer.

 

Grootje ick hebber wel sinne

 

In uwe sacken met Gout:

 

Maer u druyp-neusje en kevelde kinne

 

Is, is, is daer mijn hertje van grout.

 

‘k Salder mijn Neusje wel vegen,

 

En met een kap Cornet,

 

Sal ick mijn kinnetje decken te degen,

 

Bocks, bocks Krulletjes op geset.

 

U Voor-hooft dat isser vol ployen,

 

En Tanden en hebt ghy niet:

 

Sou ick mijn Trouwtje aen u vergoyen?

 

Ach! ach! ach dat waer nu verdriet.

 

Daerom soo sulde ghy wesen

 

Weder gelijcken een Heer:

 

Komt ‘es mijn Liefje, en kust my gepresen

 

Doet, doet, doet ‘er doch mijn begeer.

 

Hemel, soud’ick ‘er genaken

 

Uwen beseverden Mondt,

 

Al kost ghy van my een Koninck maken,

 

Wech, wech, wech ick gaender terstondt.

 

Als ick begin te aenschouwen,

 

Om al u magere Leen:

 

Krijgt ‘er mijn zieltje aleer een vergrouwe

 

Neen, neen, neen ick brus liever heen.

[p. 39]

 

Jongman gy zijt’er geen brave,

 

Dat ghy niet estimeert

 

’t Eed’le Gout voor d’ydele gave,

 

Die, die, die de natuer verteert.

 

‘k Hou het met een soet Meysje,

 

Wegh oude Totebel,

 

Dieder is aengenaem om haer soet vleysje

 

Ick, ick, ick liever vertrecken sel.

 

Wat baten my nu mijn schijven

 

En al mijn machtigh Gout,

 

Wil ick geen Ouwe, so moet ik so blijven,

 

Ach, ach, ach eylaes ongetrouwt.

 

Neem ick’er een van Jaren,

 

Zeght eens wat heb ick ‘er an,

 

‘k Wil na de Haegse Kermis varen,

 

Licht, licht, licht sal ick raecken daer an.

 

En soo het my daer mocht missen

 

Sal ick door een Placcaet,

 

Laten door steden en dorpen vissen,

 

Al, al was hy in bedelaers staet.