De vermakelijcke buys-man
(1694)–Anoniem Vermakelijcke buys-man, ofte koddige Boots-geselletje, De–
AuteursrechtvrijStem: Alez ou le fort vous Conduit, &c.
EYlaes! mijn suchten is om niet,
De schoonste Maegt, die d’aerd’ ooyt heeft gedragen,
En heeft geen deernis met mijn klagen;
Maer lacht om ’t geen sy aen mijn lijden siet,
| |
[pagina 19]
| |
Silvia wreede gaet heen,
En lacht terwijlen dat ick om u ween,
Nu sy d’ooren stopt voor mijn gebeden:
Sal haest de doodt
Mijn schrale leden
Helpen uyt de noodt.
De Son sagh noyt bedruckter hart,
Noyt Nacht en was vervult met meerder suchten,
Als ick om ’s levens leet t’ontvluchten,
Maer waer ick ga, my volght mijn eygen smart:
De Werelt is my veel te nouw,
Ick ben verschrikt, en voor mijn schaduw schouw;
Eylaes! ick heb tot mijn verdriet gekosen
De schoonste Maeght:
Maer ’t hart bevroosen
Dat geen liefde draeght.
‘k Verlaet haer nu en wil voortaen
Gants dolen gaen aen gene groene wegen,
Daer genen troost en wordt verkregen;
Maer daer de doodt moet eyndigen ’t getraen.
Ey neen! Leander keer, ey keer;
Sy sucht om my, haer hert is al te teer;
’t Is raserny uw trouwheyt te bestrijden;
Sy is geraeckt, Met medelijden,
’t Hart inwendigh blaeckt.
Geboogen kniel ick voor ’t Altaer,
En doe voor u mijn leste offerhande;
‘k Verwacht het vonnis van u handen,
Te leven, of in kort te zijn een baer:
Doch so uw schoonheyt noch blijft straf,
Soo dwael ik willig na mijn treurig graf:
Maer soo de schoonste krijght op ’t laetst medogen,
Soo is ’t getraen
Van mijne oogen
En mijn smert gedaen.
|
|