Venus minne-gifjens

[Silvia myn schoone en trotse Goddin,]

Op de Wyse: Vvhat if a daye, or a moneth, or a yeare.

SILVIA myn schoone en trotse Goddin,
Alleen den roem // en den bloem // van alle schoone,
Segt hoe lang sult ghy noch in uwen zin
My u slaef, och! och! met veel ellents gaen loonen?
Sal ten geener tijden dan
Op houden dees plaaghen,
Die ‘k niet langer lijden en kan
Noch int hart verdraaghen:
V gebaer // geeft my vaer // en sal my doen sterven
Wat suld ghy // dan t’onty // meer van my verwerven.

Merct ô myn schoon // opt vertoon // van myn min

En t’eeuwich besluyt van myn getrouwicheden,
Die t’allen tijden achter haer Goddin
V myn lusten haer Goddelijck aengebeeden,
Sult ghy die verlaten gaen
Oock myn u arm slaave:
Dat en kan ick niet verstaen
Want u goede gave
Neyghen naa // het ghenaa // der barmherticheden,
En u oogh // tot medoogh // van liefden vreeden.

Al wat de Son // gestralen kon // hier om laagh,

Is maer schijn // so dunckt myn, van u Hemels wesen?
Ist dan gheen reen dat ick eerbiedich draagh
V naams lof boven alle Sterren ghepresen,
Schoon Goddin, myn troost, myn hert
Al laet ghy my in lijden,
K’hoop niet dat ghy in myn smert
V noch sult verblijden,
Maer de vreuchds // syn myn jeuchds // die my hebt gegeven
In myn smart // t’meeste hart // dat is u leven.

Alleen de Hope.