Venus minne-gifjens

[p. 47r]

[De grillighe Wijnter die komt vast an,]

Op de Stemme: Phoebus is langh over de Zee.

1.

DE grillighe Wijnter die komt vast an,
Besnuwt so zinnen de Boomen en Velden:
Heel gheestigh op Schaetsjens rijdt onse Jan,
‘Twijl Mieuwes en Trijn de sleetjens vast telden
En Neel met Jaap was op de tocht,
Het Amsteltjen langhs na t’huysjen ter Locht
Waer Neel haer Peetjen besocht.

2.

Ons Pietjens Joosje die quam uyt de Wijn,

Met swarte Branckjen, dat dertele diertjen,
‘Twijl Keesjen kolfden heel bruyntjens en rijn,
Ginck Frans en Leendert en droncken een biertjen:
Maer Ritsert maacktent al te bont
Met Swaentjen die hy om een hoeckjen vont,
Soo dat het elck verstont.

3.

Het mallen, het stoeyen en had gheen end’,

Tot dat ouwe Franck haer daer op bekipte
Doe keeckense bril toe (dat jou God schend’
Riep Freeckjen den dutter) t’wijl sy vast stipte:
O laetme gaen riep Swaentjen doe,
Je breecktme het Lijf, je maacktme so moe
En hoor noch ‘tverwijten toe.

Ronsaeus.