Venus minne-gifjens

[Den Hemel die niet haest en stilt]

Op de Voyse: Van Coridon en Silvia.

1.

DEn Hemel die niet haest en stilt
Heeft my mijn vreught beslooten:
Mijn ooghen, die vol traenen swilt
My hebben nat begoten:
Sal mijn jonck hart
Dees bitter smart
Meer dulden en vergrooten.

2.

Hoe lang sal ick met traenen heet

Mijn swaer ellend’ betuyghen,
Hoe lang sult ghy bestryden wreet
En al mijn kracht uyt suyghen,
Liefde mijn Jeught
Niet langher meught
Dus naer dijn wille buyghen.

[p. 46r]

 

3.

 

O droeve reys, Vooghdes adieu!

 

Mocht ick dy weer ghenaecken:

 

’t Lichaem scheyd, maer ‘thart blyft u,

 

Dat doet my pijne smaecken,

 

Och wist maer ghy!

 

Wat ick al ly:

 

’T souw u melydigh maecken.

 

4.

 

’T is nu een langhe tydt verleen

 

Dat ick mijn bloet verteere,

 

Een langhe tydt ist nu met een

 

Dat mijn noot lot ginck weere,

 

Dat noyt de Son

 

Mijn ziele kon

 

Schynen naer mijn begheeren.

 

5.

 

Ghewacht heb ick nu al te lang

 

Niet sonder veel ellenden:

 

Hoop en wanhoop my maeckte bang,

 

Dat my zou ’t leven enden:

 

In Min verbaest

 

By nae beraest

 

Wild’ ick my selven schenden.

Ronsaeus.