Venus minne-gifjens

[Keert weder gulde tydt // door nydt]

Op de Wyse: De Mey die comt ons by,, seer bly.

KEert weder gulde tydt // door nydt
Noch af-keer stuers huys vesten in u schoot,
Als reyne Liefde maer // ’tghebaer
Opseght, en seeghbaer zijn santinne boot,
Doch laes! dees eeuw verkeert
Ons ’t bitter proeven leert,
Voort lieffelijck pluycken eens minlijcke smaack,
Waer van een ick proef // de lusjens ick droef
In teeringh gheraack.

Want of ick nochtrens moet // de voet

Steen kus van u Maagdelijcke treetjens net,
Vind ick d’onwill’ghe deur // uws keur
Vast toe ghesloten teghens redens wet,
En als de sinlijckheyt
My minlijck heenen leyt,
Te buyghen naer u sinlijcke sin
Wat t’hart smekend klopt // t’gehoor blijft verstopt
Laet noyt lievert in.

Hoe dick de donckere nacht // myn placht

Te dienen tot hantre yckster van de Min,
Midts d’eensaemheyt alleen // van een
Die mint soeckt g’nadens wech te dringen in,
Doch laes! t’onwil’ghe hert
Myns Vrous verleyt so vert
Dees nedrighe wil in een willeghe graecht
Dat hertelijck wel vleyt // of haer sinlijckheyt
Noyt liefd en behaecht.

Doch klaecht myn schoone Bruyt // nu uyt

D’afkeerlijckheyt noyt smaeckelijck rijsen weer,
Voor ghy na d’heylighe Wet // my met
V minnelijck deucht kont payen weer
Dan sal myn wil’ghe jeucht
Vergina de deucht
Ontrecken tot u Maaghd’lijcke eer,
Seght minlijck drae // t’soet woordeke jae
K’gheef u t’myne weer.

Mocht ick, ick sou.