Venus minne-gifjens

[p. 8v]

[Ick heb ghesint een Nimphe schoone]

Op de vvyse: Quel faelx courage te sur monte.

ICk heb ghesint een Nimphe schoone
Die boven and’re spant de Kroon,
Die d’ooghskens fier gelaet idoone
Als een Goddinne brengt ten toon,

Haer wesen jent

Maeckt haer bekent,

Te syn het alder suyverlijckxste pant
Dat oyt op Aarde Venus heeft ghesant.

Maer siet heylaes! wat macht my baeten

Dat ick haer min met harten reyn,
Want haere Vrienden my seer haeten
Om dat se sien dat ick haer meyn,

Nochtans ick sal

In spyt van al

Haer Liefde draeghen en oock syn ghetrouw
Al sou ick comen inde meeste rouw.

Als ick verhoop haer eens te spreecken

Ten mach niet syn door quaden raet,
Sy soecken my met loose treecken
Te brenghen in myn Liefkens haet,

Ja door bedroch

Soecken sy noch

Cupidoos banden gans te snyden af
End’ my te brenghen in het droeve graf.

De hoocheyt trots en s’Werelts prachte

Maeckt haer op my aldus verwoet,
Sy doen my aen dees pyn onsachte
Gheprickelt synde door hooghmoet,

Sy staen soo seer

Op s’werelts eer

Die doch con vallen in soo corten tijdt
Als maer Fortuyn met felle tanden byt.

End’ die haer syn de aldernaeste

Om my hier in te doen bystant
Die toonen haer de alderquaeste
En trecken gans van my de hand,

Met minneschyn

Sy haer fenyn

Bedecken, ende met een glans van vree
In steed’ van vreughd’ my schencken dubbelt Wee?

Alleen t’ghesicht van u bruyn ooghen

Kan my Princesse nu bystaen,
Wout ghy mijn Liefde maer ghedooghen
End’ voor u Dienaer nemen aen,

My, die int hart

Lyd dese smart

End’ heb alleen door u bevallicheyt
Mijn droeve siel in dese pyn gheleyt.