[Schoonder Roosimonde,, heb ick noyt bevonde,]
Op de Voys: Alst begint.
SChoonder Roosimonde,, heb ick noyt bevonde,
Dat de min,, t’hart des Hemels Koningin,
Noyt vermuruvvden door’t gevvinck,, die sy van haer lief onfinc,
Als Venus met ,, Mars syn boeltje lach te bed.
Doch de manke grijser,, t’listich net vant Yser,
Met syn hand ,, aende gulde Leedekant,
Hechte tot haer schant en spot,, t’vvelck hem Phoeb’ d’alsiende Godt,
Belette niet,, als door’t lieve paers verdriet.
| |
Selfs Iupyn de Koningh,, van des Hemels vvooningh,
Nam oock aen,, die ghedaent eens vvitte Svvaen
Om syn Ledea die int gras,, aenden Oever vvachtent vvas
Waer hy met vreucht,, pluckten t’Bloempjen haeres jeucht.
Door dees Blixems stralen,, liet sich neder dalen
Godt Iupyn,, in een gulde reghens schyn,
Om syn schoonte Dianee,, die in’t soetste slaep alree
Door Iovis lust,, vviert opt minnelijckst ghekust.
Als Pan hoorde singhe,, syn Velt Nimphs-Seringhe
In het Riet,, hy zyn Gaytjes dvvalen liet,
Wipten inde Biesen groen,, van vvaer Seringhe doen
Wat dat den Harder riep,, hem al lachende ontliep.
Doosyaense Vorsten,, vviert syn killeghe borsten
Doort ghesicht,, t’senydes in brant ghesticht
En als d’oude Zee Godts lust,, te recht niet vvert gheblust
Heeft haer onteert,, in een Mans ghedaent verkeert.
Een voor al.
|
|
Auteursrechtvrij