Venus minne-gifjens

[Och Jutje Lubbers lieve Wijf]

Op de wyse: Als ’t begint.

1.

Ian.

OCh Jutje Lubbers lieve Wijf
Wat zie ick voor mijn sweven?

Iutje.

Jan Leenderse vaer wat komtje op’t lijf,
Hoe zitje dus te beven?
Schortje iet // Swijchtet niet
De daghen van jou leven.

2.

Ian.

Och! myn dunckt ick sie ien Giest

Ben ick aers niet bedroghen,
Mijn hart wort kout, jae het bevriest,
Hoe naer, en watte ooghen,
Ick verschrick seer // och! ick sych neer.
Want ‘k siet ten is ghien looghen.

3.

Iutje.

Wel hoe du stijfjes as ien duer,

Och! och! hy is aen’t swymen,
Giertic Bartels brengt ras vuer
De eeck-kan sonder lymen,
Och! hy verscheyt // loopt als een Meyt
En haelt zijn Bruertje Tymen.

4.

Siet toe maecktje voort op gangh,

Staet stil, hy gheeft een nickje,
Mijn dunckt hy is niet wel so bangh
Als terstont, haelt een stickje
Blaeuwe ban // laet staen want
Sijn ooghjes gheven een blickje.

[p. 3r]

 

5.

 

Och Jan Leenderse soete sul

 

‘K bid acht het maer voor kluchjes,

 

Hoe vaertet krijghje wat belul?

 

Ian.

 

Och jae ’k, wat rijnser luchjes

 

Ruyck ick Azijn // och ja dunckt mijn,

 

Wat bin ick oock vol suchjes.

 

6.

 

Iutje.

 

Stelt doch dees swaerigheyt ter zy

 

Ierse dieper kruypt inne.

 

Ian.

 

Jae lieve Wyfje ‘t komt niet by,

 

Kon ick het soo versinne

 

So was het wel // maer ’t sach so fel

 

Oft mijn levendigh wou verslinne.

 

7.

 

Iutje.

 

Wel wie wast duncktje datje saecht?

 

Verteltme toch dit lesje,

 

Was het een Man, Wijf, of een Maecht?

 

Ian.

 

Neen, onse salighe Besje

 

Was dien ick sach // ghelijck den dagh,

 

Daer hebje al het resje.

 

8.

 

Iutje.

 

Mijn lichaem triltme datjet seght,

 

Ick kan mijn niet bedaeren:

 

Is het waer, sou ouwe Brecht

 

Op dese Werelt waeren?

 

Ick stae versuft // en hiel verbluft,

 

Jae watte vreemde maeren.

 

9.

 

Ian.

 

’T is so, ick hebse wel befien,

 

Ick segh het uyt gien waenen,

 

Iutje.

 

Jae wel ick moet hier in versien,

 

‘K gae nae de Heer van Mylaenen

 

Om wat bescheyt // haest dat hy seyt

 

Dat wy’er laten vermaenen.