Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende (ca. 1587)

Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

(ca. 1587)–Anoniem Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 103]
Een nieu gheestelijck Liedeken, Op de Wijse: Alsoo't beghint. VAn de liefde comt groot lijden En onder wijlen groot verdriet Het minde die maghet Maria Den Sone Godts wel ghemiet Sy minde hem seer sy had hem lief Als sy hem sach in lijden Sy en conde gherusten niet. Maria was in lijden, Sy ghinck eenen droeven ganck Tot Jerusalem voor die poorte Die sy ghesloten vant Daer sach sy comen haers hertsen lief, Met eenen Cruyce gheladen Als eenen verbannen dief. Met weenentlijcker ooghen Dat sy hem aensach Ay my, sprack sy doen eylacen Is dit den droeven dach Die van my is gheprofiteert, Dat mijn herte sou doorsnijden Dat wreede bitter sweert. Jesus sprack: O Moeder, Ghegroet soo moet ghy zijn Dit Cruys dat moet ick draghen Ende lijden voor hem die pijn Dat Adam mijnen knecht heeft verdient Voor hem soo wil ick sterven Het was mijnen besten vrient. Nu ben ick hier alleyne Een Moeder onghetroost, Ick sie hem in groot lijden Den Sone Godts alderhoochst, Ick min hem seer, ick heb hem lief
[pagina 104]
Mocht ick hem helpen draghen Soo en waer mijn lijden niet. Ghy en sijt daer niet alleene Sprack den Enghel wten throon Ick ben een Bode tot u ghesonden, Wel edel Maghet schoon Mijn Heere heeft my tot u ghesant Dat ick u soude troosten, Ick en weet oft ghy hem wel kant. En soude ick hem niet kennen Ick kenne hem beter dan ghy, Ick sach hem in sijn lijden, Dies lijt mijn herte pijn Sijn vleesch heeft hy van my ontfaen, Sijn armen sach ick wercken Ende aenden Cruyce slaen. Ick heb hem hooren roepen, Tot sijnen Vader inden throon Och willet hen vergheven Sy en weten niet wat sy doen Ontfermt u over de menschen schoone, Daer ick den doodt om sterven moet Al aenden Cruycen hout. Die Enghelen songhen schoone Al inden hooghen throone De alder bedroefste Moeder Stont onder den Cruycen Boom Den Moordenaer riep ontfermelijk O Heere wilt mijnder ghedencken, Als ghy comt in u rijck. Jesus verblijden hem seere Al in des Moordenaers roep, Hy keerde hem wederomme Met eenen saechtmoedighen moet Hy sprack o vrient sijt dies wijs Ghy sult heden wesen
[pagina 105]
Met my int Paradijs. Hy sprack tot zijnder moeder Daer hy aenden Cruyce hinck Met weenelijcker stemmen Och Vrouwe siet hier u kint Joannes lieve Discipel mijn Siet de Bedroefde Moeder Want die bevele ick dy. Sijn lieden begonnen te beven Hy was seer onghedaen, Die doot steckt teghen dat leven Sy begonste zijn herte t'ontgaen Hy riep Helio Vader mijn Waerom hebt ghy my ghelaten In desen allendighen schijn. Och alle Creatueren Die Godt gheschapen heeft Comt nu tot deser uren, Met eenen bedroefden gheest Helpt ons beclaghen den grooten noot Die Hemel en Aerde gheschapen heeft Die hanght hier naeckt en bloot. Den grooten Prins der Heeren Ja mede den hemelschen Vorst, Met alsoo heesscher stemme Sprack hy: O my dorst De soete Fonteyne diet al versaet, Met Edick ende met Galle, Wert hy terstont ghelaeft. Den eenighen Soon des Vaders Ja mede den hooghen Godt Daer de Enghelsche scharen voor knielden Is nu der Joden spot Sy riepen: Cruyst hem sy maeckten jolijt Coninck van Israel Ghy zijt vermaledijt.
[pagina 106]
Sy begonsten te weynen Dat sy bewees haer cracht O Vader daer ghy my om hebt ghesonden Dat heb ick nu volbracht Sijn Stemme was luyde ende heesch, Met eenen gheneychden hoofde Gaf hy zijnen gheest.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank