Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

Een schoon Liedeken vanden Pater noster. Op de wijse: O Radt van auonture.

HEere Godt leert ons beden
Wt vierigher herten grondt
Neemt af ons quade zeden
Die wy hebben in onsen mondt,
Een Liedeken willen wy singhen,
Soo ghy ons hebt gheleert,
Doet my mijn hert ontspringhen,
Dat ick my leer bedwinghen.
Soo wort mijn vreucht vermeert.

O Heere Godt onsen Vader,
Die daer inden Hemel sijt,
Nu helpt ons allegader

[p. 85]

 

Wt desen bedroefden tijdt,

 

Soo en worden wy niet bedroghen

 

Al van des duyvels Serpent

 

Wy worden soo dickwils beloghen

 

Dus bidden wy Godt van hier boven

 

Die alle herten kent.

 

 

 

Gheheylicht sy uwen name

 

Toecomende sy ons u rijck

 

Nu wilt ons toch maken bequame

 

Ons Christenen, alle ghelijck

 

Dat wy u woorden bewaren

 

Dagh avondt ende nacht,

 

en laet ons niet vervaren,

 

Al van die helsche scharen

 

Ghy hebbet die meeste macht.

 

 

 

Uwen wille gheschiede op aerden,

 

Als hy inden Hemel doet,

 

dat nemen wy al in weerden

 

Al ist al teghen spoet

 

Gheeft ons verduldich lijden

 

Wat teghen uwen wille staet,

 

O Heere wilt ons verblijden,

 

Stelt uwen thoren besijden,

 

Ons arme doch niet en versmaet.

 

 

 

Noch bid ick u Heer wilt ons gheven

 

Dats heden ons daghelijcks broot,

 

Daer de Siele by moet leven

 

Dat hebben wy meest van noot,

 

Ghy hebbet selve ghesproken,

 

Dat sal ons best versaen,

 

Diet lesen wil mach dat soecken,

 

Het staet gheschreven in Boecken

 

En laet ons daer niet af gaen.

 

 

 

Wilt onse schult vergheven,

 

Als wy onse schuldenaers doen,

 

Op dat wy niet en sneven

[p. 86]

 

Al in dat helsche gloen,

 

Dat wy souden moeten lijden

 

Ende eeuwich sterven de doodt

 

O Heere wilt ons verblijden

 

In u toecomende tijden,

 

U bermherticheyt is soo groot.

 

 

 

En laet ons niet becoren,

 

Maer verlost ons van alle quaet.

 

Ons vleesch is soo cranck gheboren

 

Ten can niet wederstaen,

 

De werelt, doet ons bedrieghen,

 

Soo menichmael op eenen dagh,

 

Godts Woordt en mach niet lieghen

 

Laet s'werelts ghenuchte vlieghen

 

Die u niet helpen en mach.

 

 

 

O Heere wilt ontfanghen

 

Van ons dit schoon Ghebedt,

 

Wy hebben soo grooten verlanghen

 

Wy worden soo haest beledt

 

Wy worden soo haest verwonnen,

 

Van alsoo cleynen saeck,

 

Dus sijn wy oudt oft ionghe

 

Elck wacht hem van quade tonghen

 

Soo crijcht ghy in Godts Woort smaeck.

 

 

 

Die ons dit Liedeken dichte,

 

Die was vol fantasijen

 

Ons Heere Godt wil hem verlichten,

 

Inder eeuwigheydt verblijden

 

Ende dat hy mach verwinnen,

 

Alle zijn lijden groot,

 

Elck wilt hem versinnen

 

Laet ons Godt met herten beminnen,

 

Die voor ons stierf de doot.