Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende (ca. 1587)

Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

(ca. 1587)–Anoniem Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Een Gheestelijck Liedeken, ghemaeckt van Broeder Dierick van Munster. Op de wijse: Met vreuchden vvillen vvy singhen end loven, &c. OCh edel siele wilt mercken Ende hertelijck bekinnen Dijns soete Bruydegoms wercken, Zijn onghemeten minne, Hoe veel hy heeft gheleden Al om die minne dijn Dit soude u wel by reden Doen doen den wille zijn. Den Bruydegom seyt. Hemel Locht, ende Aerde Heb ick ghemaeckt om dy Des hemels Borghers weerde Zijn alle mijn dienaers vry Die beesten op aertrijcke Die voghelen inder lucht Die bloemkens diesghelijcke Die boomen ende vrucht. Den Middelaer seyt. O siele uytvercoren Nu keert u herte tot hem Ontsluyt des herten ooren En hoort des Bruydegoms stem Hy spreckt tot u van binnen O uyt vercoren Bruyt De wereldt laet u minnen Ende gaet u selven uyt. Den Bruydegom seyt. Ick wil dat ghy sult haten Alle blijschap ende ghemack, Der Creaturen aflaten
[pagina 42]
Ende vlien der werelt brack, Ende hebt my lief alleyne Ick wil u Bruydegom zijn Der Menschen trou is cleyne Int leste niet dan pijn. 't Hert tot my waerts draghet Ick ben van formen schoon Mijn moeder is een suyver maghet Ick ben eens Coninckx Soon Dan meuchdy eeuwelijck leven Al in dijns Bruydegoms rijck, Met Godt zijn verheven Den Enghelen ghelijck. Wildy der werelt volghen Ende soecken aersche jolijs, Soo maeckty my verborghen En verliest t'schoon Paradijs Den wech die is seer enghe Die tot den leven leyt Die strijt in deuchden strenghe Die croone is u bereyt. Voor u mijn wt vercoren Heb ick scherpe weghen ghegaen Door dijstelen en doornen, Moet ghy my volghen saen Wilt ghy u niet vermijden Wellusten in deser tijt Soo siet op s'Bruydegoms lijden Oft ghy hem ghelijck zijt. Om u ben ick neder ghedaelt Wt mijnder moghentheyt Ick heb u schult betaelt Met seer groote bitterheyt Weest my ghetrou alleyne Ede gaet u selven uyt Ghy hebt mijn herte reyne
[pagina 43]
Ghewont mijn suster ende Bruyt. Ick ben uyt grooter eeren Ghecomen in schanden groot Om u vreucht te verweeren Gaf ick mijn leven ter doodt, Ick was der Coninghen Coninck, Ende wierdt der menschen knecht Al duyster ick aent Cruyce hinck Al was ick des hemels licht. Ick ben Pelgrim gheworden Ghecomen uyt mijn Rijck Sy wouden my vermoorden O lief seer nijdelijck Hoe veel heb ick gheleden Hoe bitter en oock hoe swaer Om u heb ick ghestreden O bruyt wel dryendertich Jaer. Ick was soo seer onblijde Doen ick den strijdt bestont Dat ick tot dien tijde Sweette water ende bloet Oock alleene was den man Doen ick ten strijde waert ginck Minne dede my die wapenen an Daer ick mede aent cruyce hinck. O Siele o seer beminde Mijn Bruyt mijn uytvercoren Nu volcht my tot int eynde Soo ick u gaen te voren, Ende laet u niet duncken Dat ghy te weeckelijck zijt Mijn kelck uyt minnen gedroncken En smaeckt u niet soo bitterlijck. En staet na gheender rusten Ten is gheen rustens tijt My mocht oock rustens lusten
[pagina 44]
Doen ick ghinck inden strijdt Om u allendicheden Daer toe was ick bereet De Persse heb ick ghetreden Met arbeydt swaer en wreet. Uwen staf laet zijn mijn lijden Als ghy vermoeyt zijt Merckt doch tot allen tijden Met pijn diep ende wijt Heb ick om uwe minne U swaer cruyce ontfaen Als een Lammeken soet van sinne Ben ick ter doodt ghegaen. Om u ben ick gheclommen Al op des Cruycen boom Daer toe ben ick ghecomen O siele o suyver blom Om u te gheven te drincken, Ende Enghelsche spijse daer by, Mijn passie sult ghy ghedincken Stelt allen troost op my. Den middelaer seyt tot de Bruyt. O Bruyt wilt met hem treuren Met hem te lijden kiest Als doet tot allen uren Die zijn liefste verliest Vliecht op dat Cruys met sinnen, Daer hy leyt in grooter noot O Bruyt om uwer minnen Is nu u Bruydegom doot. De minnende siele seyt tot den Bruydegom. Ick wil met gantscher herten Al met de armen mijn Om vanghen met [groter smerten] O Jesus Bruydeg[om fijn] Mijn herteken ick u [gheve]
[pagina 45]
O Jesu u liefste aenschijn Oft ick sterve oft leve, Laet nimmermeer scheyden van my Den Middelaer seyt tot de siele. Nu vliecht opt Cruys oot moedich, Daer ick aen sterf de doot Daer bloeyen de bloemkens vloedich, Als vijf schoon Roosen root, Doet ghy ghelijck de Bien fijn Die suyghen der blommen saet Daer sy uyt treckende zijn Dat aldersoetste honich-graet. Hy heeft u meer beminnet Dan eenighe moeder haer kindt, Zijn bloedt is uyt gherinnet, Daer mede hy u suyver kint, Als ghy zijt vol misdaden Hy en wilt u niet versmaden Als ghy begheert ghenade, Hy wilt u minnelijck ontfaen. Den bruydegom seyt. Ick ben van u vergheten Och laes gheheel by na Voor u herten deur gheseten, Daer ick dick cloppe en slae Ende my wert gheweyghert daar O alderliefste mijn, Te rusten in uwer herten stadt Want dat al mijn weelden zijn. O Siele nu hoort mijn kermen Waerom vliet ghy van my Laet u doch mijns ontfermen Want ick dijn Schepper zy Mijn armen zijn ontloken Mijn hooft gheneycht tot u Mijn leden zijn om u ghebroken
[pagina 46]
Comt hier mijn Bruyt en cust my nu.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank