Veelderhande schriftuerlijcke liedekens


108. Na de wijse. Die nieu strate is my verboden. IN trueren zijn mijn ghedachten Beroert ghelijck een zee Waer op sal ick verwachten Helas, helas, helas, helas Daer is al omme wee. Mijn sinnekens die my quellen Mijnen moet die my beswaert Natuere ghy moet v vellen Helas, helas, helas, helas Het is den besten raet. Die weerelt met haren lusten Die moet doch al vergaen Hoe soudic daer op gherusten Helas, helas, helas, helas Het is soo wanckelbaer. Hoe soude ick my verblyden In smerten is mijn ghebodt Te worstelen en te striden
[Folio N4r]
Helas, helas, helas, helas Is mi gheuallen dlot. Noch heeft my een doen hooren In mijnen sin ghesedt Dat ick was naect gheboren Helas, helas, helas, helas Naect moet ick weder wech. Siluer ofte gulden En mach my helpen niet Heb ick gheen ander hulde Helas, helas, helas, helas Soo bliue ick int verdriet. Gheen soo hooghen creatuere Daer ick my op verlaten mach Hierteghen strijdt die natuere Helas, helas, helas, helas Tis haer een heedt ghelach. Maer Heer in v ghenade U ooghen op my slaet Int ghelooue wilt my beraden Helas, helas, helas, helas Oft ick word desperaet. Maer die dit Liedeken dichte O vader haers ontfermt Int ghelooue wilt haer verlichten Helas, helas, helas, helas Inder liefden is si cranck.