Van Nu en Straks. Nieuwe reeks. Jaargang 4

[p. 262]

De Zomeravond

Als 't avond is op 't land, zit Meuë Ree
Bij 't drempelken van 't huis, en laat zijn droomen
Lijk misten gaan en doezelig weerekomen,
Met al 't gemijmer van den avond mee.

Er varen wolken door de deemstering
In bange tochten, hopeloos en lage.
Zij rijzen langs de breede verten, trage
Als uren door den nacht. De zonnesching
Is dood, maar, uit de schemerende klaarten
Van 't westen, komen hunne grauwe vaarten
Al hooger op, al wijder en benauwder voort,
Heel stil en machtig. Op hun randen gloort
Het laatste straaltjen uit.

Nu gaan ze en wegen

Lijk dichte vlakten op het zwijgend land,
Zoodat ze samenhangen allentwege
In eindloos blauw gesmeur - langzamerhand.

[p. 263]

 

De lucht is moe en loom. De huizen staan

 

In hunnen boomgaard, achter dorenhagen,

 

Met lichtjes altemet langs 't blikkerend raam,

 

En verder, boven 't donkere loof der linden,

 

Glooit de oude toren weg. De zoete winden

 

Zijn uitgestorven en de stilten dragen

 

't Rumeur van verre wagens over 't veld,

 

En uit de smisse klare hamerslagen.

 

 

 

Maar heinde en wijd ligt macht, zonder geweld.

 

 

 

Bij 't drempelken zit Meuë Ree en luistert

 

Hoe eendlijk tegen de verlichte ruit

 

Dezelfde zoevende avondvlinder stuit,

 

En hoe een muggenzwerken ommefluistert

 

Boven zijn hoofd.

 

't Wordt allenthalve nacht.

 

De tijd tert bang en angstig voort en wacht

 

Naar onvoorzienbare uren. Plechtig drijven

 

De stonden door, maar 't is een stille-blijven

 

Van denken en van doen.

 

Op 't hooge zand

 

Gaat 't moede werkvolk éen voor éen Ree's deure

 

Voorbij. Hun goeien-avond hangt overhand

 

In 't weere danig vreemd en stil te treuren,

 

En sterft eentonig, als een vroom gerucht.

[p. 264]

 

Een flauwe weerlicht bibbert door de lucht

 

En, als de muggenzwerm uiteen gevlucht

 

Is en het avondvlinderken omlage

 

Nog waggelt, ploffen in het stuivend stof

 

Eenzame regendruppels, met een dof

 

En zacht gedoen, zoodat omhoog een trage

 

Frischheid walmt...

 

 

 

Een koolbeest zwirrelt voorbij Ree's gezichte.

 

Ree gaat in huis en duwt zijn deurken dichte....

 

Het dondert.

Herman Teirlinck.