Van Nu en Straks. Jaargang 1

[p. 25]

Ave Anima.
(Secunda ordo visionis).

Bove'aardsche vreezen, o superieure
Verwonderingen eener Vrouweziel,
Toen dit menigerlei levens-gebeuren,
Opgaan, neêrgaan, gewentel en gewiel
Van dingen en gedachten, lichte' en kleuren,
Voor haar gezicht als een oud kleed verviel.

Toen ging z' in gangen harer binnen-oogen,
In lanen van gestalten staanden en stil
Voor zingebouwen, torens hooggetogen,
Meer-breedten vreezende voor wind-geril;
Stadmuren stonden met verbaasden wil,
Vreemd-vragend zien zon-bloemen naar haar oogen.

[p. 26]

 

Groot staren hare blikken in het wijde

 

Raadsel-verschijnen van dit Wereld-heel,

 

Met tranen-weenen daar àl was verscheiden

 

Schijn-wezen schoon van vroeger aard-tooneel;

 

Zoo wordt zij nu met dit mysterie-veel

 

Verwant door wonder-starend oog-verwijden.

 

 

 

Bloem-geesten nemen haar in zuster-rijen,

 

Om deze ziele-liefde éénzaam groot,

 

En zeer inwendig wonderlijk verblijen

 

En om haar weemoed en haar oogen rood,

 

Nu zij met bloemgedaante' als speelgenoot

 

Wel tweeling-zuster-teerlijk wil vermeien.

 

 

 

Mede bloem-bloeiend zingt zij bloeme-talen

 

Van zonbloem groot, renonkel, dahlia,

 

Vlam van klaprozen, leliën van dalen,

 

Toortsbloemen, anemoon en fuchsia.

 

En waar zij wandelt zien haar alle na,

 

Meenend dat Hemel-kind is komen dalen.

[p. 27]

 

En hoog geheven wijze denneboomen

 

Bewegen met diep-zinnend hoofd-gebaar,

 

En langzaam wuivend als ontwaakte droomen,

 

Verbazen heen en weder met elkaar,

 

Om 't zieleschoon van deze vrouw vernomen,

 

Verwondren heilig en beminnen haar.

 

 

 

En vogelijns zinge' om de Vrouw-beminde

 

En lieven om haar wezen zilver-rein

 

Van wie z' op aarde geene zuster vinden;

 

Goudblonde kevers maken feest-festijn

 

Om haar straal-hart, en door bosch-loover heen,

 

Naderen spiedend schuchter-schichte hinden.

 

 

 

En vlugge beken vluchtend door de velden,

 

En licht-verstralende als zilverlint

 

In open velden jubelend vermelden

 

Den roem van haar groot harte welgezind;

 

Veel regen-spreidende fonteinen welden

 

Voorbij de voeten van het Menschekind.

[p. 28]

 

Wondere, zij verwonderd' in dit Leven

 

Van wereld-dinge' en zielen onderling

 

Vermengd, in haar Hart-kerk is nagebleven

 

Wereld-Liefde, die is Verwondering.

 

Is niet de Taal-leer waarmêe openging

 

Het Aard-Mysterie zóó in haar geschreven:

 

 

 

Wereld-Liefde, die is Verwondering?

 

 

 

Supreme Vrouw-ziel die hebt al omvangen

 

In uw armen-omhelzing wereld-wijd,

 

Stil Vrouwehart luid-vol met veel gezangen

 

En in dien éénen Taal-zang ingewijd!

 

Gij bevende van Liefd' en Licht-verlangen,

 

Supreme Vrouweziel gebenedijd!

 

 

 

J.D. Bierens de Haan.