Vaderlandsche liederen voor de gewapende studenten

[p. 15]

Op de wapenoeffening der heeren studenten,
Aen 'slands hooge schole, te Leyden.

Wijs: Frères & Compagnons.

Zoo vat gij 't heldenstael,

Minerva's waerdste Panden,

Tot vreugd van Leeuwendael;

Tot schrik van dwingelanden!

Gints zidd'ren slaef bij slaef;

Hun ziet en woede en schrik uit de ingevallene oogen,

Hier juicht verrukt elk waer Bataef,

Om uw heldhaftig pogen.

[p. 16]

 

Zou 't Hof, de Aristocraet

 

Den Batavier doen buigen,

 

Daer 't Kroost ten strijde gaet,

 

Dat Pallas borst mag zuigen?

 

Neen, neen, het duldt geen' dwang

 

Van een' heerschzieken Vorst of opgeblazen Groeten.

 

Het heeft alleen voor 's volks belang

 

Het harnasch aengeschoten.

 

 

 

* * *

 

 

 

Het dond'ren van 't musket

 

Drijft vuige dwangzugt heenen,

 

Daer het den trots verplet

 

Van Veelen, en van Eenen.

 

Zoo voelt men zijn waerdij.

 

Vat hoop! die waerde voelt de bloem van Pallas Zoonen.

 

Haest is 't gekluisterd Neêrland vrij,

 

Daer zij zich helden toonen.

[p. 17]

 

De voorige eeuw herleeft!

 

De Schooljeugd vliegt te waepen,

 

Die en naer wijsheid streeft,

 

En schijnt voor 't stael geschapen!

 

's Lands nood roept haer te veld.

 

Zij reikt haer broeder-hand aen Leydens Burgerschaeren.

 

Triumf! men knot het driest geweld,

 

Daer zij zich saemen paeren.

 

 

 

* * *

 

 

 

Vaer voort des, braeve Kring!

 

Veréénig hart en handen!

 

Laet, bij uwe oeffening,

 

't Altaer der Vriendschap branden!

 

Stae pal, al grimt de wraek!

 

't Zijn prikkels voor de deugd haer ijver te overdwarssen.

 

Men staev' de vaderlandsche zaek,

 

Schoon monsters tandenknarssen!

 

 

 

PIETER VREEDE.