Vaderlandsch museum voor Nederduitsche letterkunde, oudheid en geschiedenis. Deel 5

[p. 264]

Vaderlandsche anekdoten.

III. De Spanjaerden zijn groote tuisschers.

In het boek over het Spel van Paschasius Justus⁽¹⁾ komen veel vreemde dingen voor. Zoo leest men er onder andere, dat de Spanjaerden van zynen tijd, dat is van de zestiende eeuw, zich dusdanig aen het spel overgaven, dat er in hun land geen gehucht, hoe gering ook, bestond, of men kon er kaerten koopen. Hy verhaelt verder, dat er te Barcelona veel lieden geweest zijn, die een voorstel door het Magistraet gedaen, in eenen tijd dat het aen roeislaven ontbrak, gereedelijk aennamen. Men loofde eene kleine somme gelds uit om te verspelen, op voorwaerde, dat de winner deze zoû trekken, maer dat de verliezer naer de galeijen zou gezonden worden⁽²⁾.

Paquot, Mémoires. D. VI, bl. 128.

(1) De Alea.

(2) Dergelyke anekdoten zijn niet zonder belang, omdat de haet, welke tusschen de Nederlanders en de Spanjaerden heerschte, zich daerin volkomen afspiegelt.