maar door eenvoud, - en dat is het ware, - niet door bombastische verhevenheid, niet door de voorstelling van onbestaanbare verbeeldings-fantasmagoriën, door karakters zóó edel of zóó laag als verre boven of beneden de schaal der menschelijkheid loopt, - niet door scènes zoo dol bulderend, quasi-hartstogtelijk, als waarmeê alleen een acteur van de onverstandigste soort het geklap en gestamp van het hoogst gezeten publiek afpracht. Neen, wat hij ons voorstelt zijn menschen zoo als het leven ze oplevert, karakters zoo als we ze om ons ontmoeten kunnen - indien wij maar de gave des opmerkens willen bezigen - zonder klinkklank, zonder schokkende botsingen en hortende wantoonen, gegroepeerd tot een aangenaam boeijend, leerzaam tafereel.
Met andere woorden, maar in gelijken geest geeft de vertaler zijn oordeel te kennen; uit bovenstaande ziet men dat wij het met hem eens zijn; en dat kan men, zoo men niet over kleine kleinigheden in verschil wil strijden.
Wij waren, bij de lezing, voornemens, geen geraamte, maar een doorloopend overzigt van dit werk te geven; doch zien daarvan af, daar men ons opmerkzaam maakt, dat zulks elders reeds, en zeer goed, is gedaan. Wij komen ook niet te vroeg met de aankondiging; dit heeft echter zijn voordeel; 't is niet ondienstig dat het publiek van tijd tot tijd op nieuw op goede werken wordt attent gemaakt: er zijn er toch niet te veel.
't Is een aardig denkbeeld van den S., zoo'n reeks van spreekwoordelijke thema's ter behandeling voor zijne werken te kiezen: de reeds verschenene zullen de mogelijk nog te wachtene eene welkome ontvangst hebben bereid.
Intusschen bevelen wij dit werk aan bij allen, wier smaak nog niet door overkruiden en overpeperden kost te zeer verstompt is, om nog te kunnen proeven wat op zuiveren grond is gegroeid en met reine hand is toebereid, tot deugdelijke voeding bij aangename streeling. De schotel, waarop het geregt wordt toegediend, is, in harmonie, eenvoudig, maar net bewerkt.
O.D.
Auteursrechtvrij