Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1862

De wind.
Door F.F.C. Steinmetz.

Hoor den wind - hoe lokt zijn stem,

Met een onverklaarbren klem,

Duizend dierbre erinneringen

Uit vervlogen tijd weêrom:

Hoor hem met een basstem zingen,

Luister naar zijn hol gebrom;

Langs de dorre heuvelklingen

Scheert hij 't gras, en knakt hij 't hout

In het zwaar-getopte woud.

Schoone dagen, zoete vreugd,

Zorgeloosheid van de jeugd,

Menig eens gesmaakt genoegen,

Dat men nooit meer smaken zal,

Blijdschap, die ons 't hart deed zwoegen,

Met een dierbaar vriendental,

Leed en lijden dat we droegen:

Dat, dat roept het windgebrom

In den stillen geest weêrom!

[p. 160]

 

'k Hoor u gaarne, najaarswind,

 

Als gij bloem en blad verslindt,

 

En door 't veld stuift langs de hagen;

 

Als ge op 't meir de golven krult

 

En van niemand in uw vlagen

 

IJdle tegenwerking duldt:

 

o, Dat kan mij zoo behagen;

 

En 'k doorleef ten tweeden keer

 

't Mij zoo snel ontvloôn weleer.

 

 

 

Maar veel zoeter is uw zucht

 

Als de winter is gevlugt

 

En ge een voorboô zijt der lente:

 

o, Dan doet ge 't hart zoo goed

 

Waar ge 't eêlst gevoel in prentte:

 

Dan versterkt ge 't jong gemoed,

 

Dat den palm der deugden entte

 

Op den stam van liefde en pligt,

 

Die den schoonsten bloemhof sticht.

 

 

 

Ja, dat alles werkt uw stem

 

In 't gevoelig hart van hem,

 

Dien uw toonen kunnen streelen,

 

't Zij ge buldert, bromt of zucht,

 

Of uw vleuglen blijd' doet spelen

 

Met de geurge morgenlucht:

 

Neen, geen duizend orgelkeelen,

 

Neen, geen nachtegalenkoor

 

Vindt als gij bij mij gehoor!

Ophemert, 1861.