Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1861

[p. 559]

Korte mededeelingen.

De heer A. Elink Sterk Jr. heeft een denkbeeld, door hem in het vorige jaar opgeworpen in het Dagblad van 's Gravenhage, tot eene brochure uitgewerkt, welke onder den titel: Een Indisch belang, tevens een Nederlandsch belang, ter overweging gegeven, het licht ziet. Hij wil het Europeesch element in onze overzeesche bezittingen uitbreiden, maar acht welligt niet ten onregte het werven van vreemdelingen voor ons Indisch leger ondoelmatig. Hij wil hier te lande Nederlandsche jongens, die bestaan noch vooruitzigt hebben, op eene goede, weinig kostbare wijze voor de dienst in ons Indisch leger vormen. Wij bepalen ons met het plan van den heer E.S. niet onaardig te noemen, en het der aandacht onzer landgenooten aan te bevelen.

Op verzoek van velen heeft Ds. S.G. Jorissen de toespraak uitgegeven, door hem gehouden, toen hij op den 1^sten Julij 1860 bij de dankzegging na het avondmaal in de Utrechtsche gemeente zijne evangelie-bediening nederlegde. Hij sprak toen naar aanleiding van het schoone woord: Hebreën X: 23: laat ons de onwankelbare belijdenis der hope vasthouden; (want die beloofd heeft is getrouw), dat hij zijnen hoorders leerde kennen als 1. rijk in beteekenis; 2. voor de christenheid altijd verbindend; 3. als een woord waartoe de krachtigste drangredenen aansporen, terwijl hij ten 4de te kennen gaf, waarom het hem eene behoefte des harten was met dit woord zijne evangelie-bediening neder te leggen.

Wij wenschen den waardigen grijsaard, die bijna vijf en veertig jaren met ijver en lust in 's Heeren wijngaard mogt arbeiden, menig jaar van aangename en werkzame rust toe.

Eene Leerrede over Joh. XIV: 6, in de Wiskundige taal der Dichters; door een Christoloog. - Christen Jaarszang op de geboorte van Jezus, het Scheppingswonder; door P. de Haan. Beide bij W.F. Zweers, te Zwolle, 1859, - Beide deze niet te karakteriseren prullen - die, naar wij vermoeden en voor de eer onzes volks hopen, één maker hebben - waren na de lezing weggeworpen en vergeten, toen eene vriendelijke herinnering der redactie ze ons te binnen bragt. Wij zullen evenwel noch onzen tijd noch ons papier vermorsen

[p. 560]

met eene beoordeeling te gaan schrijven van het schandelijkst, onzinnigst knoeiwerk dat ons ooit onder de oogen kwam; zulk eene beoordeeling te schrijven ware de eer van dit tijdschrift evenzeer miskennen als de schrijvers, die hun werk ter beoordeeling durfden inzenden. Tegenover zulke geschriften, gedenkt de kritiek de wijze les van Mattheus VII : vs. 6 - en zwijgt.

Bij den uitgever M.M. Couvée te 's Hage verscheen onlangs eene brochure getiteld: De Delftsche Inrigting tot opleiding van civiele Ingenieurs in verband met den aanleg van Staatsspoorwegen; beschouwd door (X + Y)ⁿ. - Er is zeker in dit vlugschrift veel gezegd, dat waar is en behartiging verdient. Het weinig praktische van de opleiding welke de aanstaande ingenieur te Delft ontvangt - het is iets waarop niet genoeg aanmerking kan worden gemaakt. Het stelsel, waarbij de regering den ingenieur met akademisch diploma boven anderen begunstigt en voortrekt - het verdient zonder twijfel afkeuring.

Maar aan den anderen kant is (X + Y)ⁿ nog al overdreven in zijne beschouwingen. Wij gelooven gaarne, dat geniale personen zich in de werkplaatsen tot wetenschappelijke mannen verheffen kunnen; maar dat deze regel voor allen geldende zou zijn, wil er bij ons niet in. De meeste kinderen van ons geslacht zijn niet geniaal, en daarom moet de opleiding van onze aanstaande ingenieurs wel bestaan in praktische oefeningen - mits die gebaseerd zijn op grondige theoretische kennis.

De vergelijking, welke de schrijver maakt (pag. 20 noot) tusschen de studiën aan de Delftsche akademie, en die aan de overige lands hoogescholen, is niet geheel juist. Voor den medicus moge een groot deel zijner studie in praktijk bestaan - maar de theoloog wordt louter theoretisch gevormd, wanneer men de weinig beduidende proefpreken en katechiseercollegies niet mederekent; en den literator moet men ook niet vragen, hoe hij zich aan de akademie als docent vormen kan.

Deze opmerkingen daargelaten, bevelen wij de lezing dezer brochure aan. Moge zij medewerken vooral om aan velen de noodzakelijkheid te doen inzien van eene reorganisatie der Delftsche akademie. Het uitmuntend personeel dat thans aan die inrigting doceert maakt zulk eene verandering niet moeijelijk.