Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1861

Ik heb u lief. Verhalen voor de jeugd. Met 4 gekleurde plaatjes. (Te) Goes, (bij) C.H. Schetsberg, 1861. Prijs ƒ 0,60.

Niet iedereen is 't gegeven om voor kinderen te schrijven. Daartoe behoort niet alleen de gave, om zich geheel in den toestand van kinderen te verplaatsen, en daardoor voor hen begrijpelijk te zijn, maar ook tevens de kunst, om hunne belangstelling levendig te houden, en den smaak voor lezen bij hen aan te moedigen. Men vindt, helaas! zoovele kinderen, die men als 't ware, een boek in de hand moet geven, die met de grootste moeite er toe te brengen zijn, om iets te lezen. En wat zijn de gevolgen daarvan? Verveling; en door de verveling, het verrigten van zaken, die zelden goedo gevolgen hebben. 't Is waar, dat het gemis aan goede opleiding daarvan dikwijls de oorzaak is, maar aan den anderen kant ligt het ook wel eens aan de boekjes zelve. Zonder iets te kort te willen doen aan de waarde van menig kinderwerkje, door Nederlanders geschreven, schijnt het toch wel, dat onze Duitsche naburen, zoo als Schmid, Hofman, Nieritz enz. in 't bijzonder de gave bezitten, om boeijend en toch leerzaam voor de jeugd te schrijven.

Het voor ons liggende werkje is wederom eene dergelijke proeve. Hoe goed de bedoeling des schrijvers ook moge geweest zijn, vreezen wij toch, of het door de jeugd wel met de gewenschte graagte zal ontvangen worden. De verhaaltjes hebben eene goede, zedelijke strekking, maar hebben niet dat boeijende, dat een kind zoo gaarne in een boekje doet lezen. De schrijver wane niet, dat wij juist een ongunstig oordeel over zijn werkje willen vellen, maar wij betwijfelen, of het debiet wel zeer groot zal zijn. Dit schrikke hem evenwel niet af, daar het hem niet aan aanleg schijnt te

[p. 225]

ontbreken, maar dan legge hij zich toe, om verhalen te kiezen, die meer ingrijpen in den kinderlijken geest, en door boeijenden inhoud geschikt zijn, de jeugd tot lezen op te wekken.

De plaatjes, die het werkje (ont-) versieren, zouden den buitenlander geenen hoogen dunk van onze vorderingen in dat vak geven.

De druk is duidelijk, maar we hebben nog eene grieve. Spel- of taalfouten mogen geen werk ontsieren, maar allerminst een werkje voor de jeugd. Wij weten niet, of de schuld aan den schrijver of aan den corrector ligt, maar dit weten wij, dat een van beiden nog niet goed te huis is in de Nederduitsche taalkunde. Op verscheidene plaatsen vonden wij fouten in den vierden naamval der betrekkelijke voornaamwoorden en in de personen der werkwoorden. Wij willen geene gespecificeerde lijst opgeven, om niet den schijn van vitlust op ons te laden.